เป็นพระสงฆ์องคเจ้าเขากราบไหว้ หากจิตใจยังกรุ่นคุด้วยมุสา ยังหลงรูปหลงนามกามกามา ไม่ควรค่าผู้นำธรรมวินัย ที่ชีพยังอยู่ได้อาศัยบาตร ชาวบ้านขาดศรัทธาจะหาไหน ผ้าที่ครองหมองหม่นไม่สนใจ อาวาสที่อาศัยไม่เหลียวแล กินแล้วนอนหลับสบายไม่ทำวัตร สารพัดอัตตาของข้าแน่ ใครตักเตือนไม่สนใจฉันไม่แคร์ โยมพ่อแม่คงไม่สอนก่อนบวชเรียน เป็นพระสงฆ์หลงใหลโลกไซเบอร์ มาพร่ำเพ้อพล่อยพล่อยชะม้อยเขียน สาธุชนผ่านมาอยากอาเจียน สิ้นกลิ่นธูปสิ้นแสงเทียนสิ้นศรัทธา
แก้ว กรุงเก่า 20 เม.ย. 2547 23:13 น. - ID 51716 
967
7
0
20 เมษายน 2547 23:36 น. - comment id 251088
ไม่ผิดหวังเลยค่ะเมื่อผ่านเข้ามาอ่าน ว่าชื่อคุณแก้ว หายไปหลายเดือน มาเยือนครั้งนี่มีบทงานดีเช่นเดิม เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์
21 เมษายน 2547 00:05 น. - comment id 251110
สวัสดีครับคุณทิกิ...ขอบคุณที่กรุณาแวะมาทักทายครับ
21 เมษายน 2547 02:53 น. - comment id 251136
เพราะและชัดเจน มาร่วมอ่านค่ะ อรุโณทัย อาภาภัส
21 เมษายน 2547 03:12 น. - comment id 251143
แอบมาอ่าน... งานดี ๆ...อีกชิ้น เขียนดีค่ะ..น่าชื่นชม.. ภาษาสวย...ดี..ค่ะ.. ทั้งเนื้อหาและสาระ. ก็ดี...
21 เมษายน 2547 05:44 น. - comment id 251163
คุณแก้ว กรุงเก่าตรงไปตรงมากว่าผม
21 เมษายน 2547 07:37 น. - comment id 251178
ทุกอาชีพย่อมมีคนดีเป็นส่วนใหญ่ และคนเลวเป็นส่วนน้อยครับ พระทำจากคน ไม่ใช่พระอิฐพระปูน
21 เมษายน 2547 12:40 น. - comment id 251365
หน้าส่วนตัว
ขอปรบมือให้สนั่นสะท้านโลก
ผมก็โศกแม้เป็นพุทธสุดเหลือแสน
ทุกวันนี้เห็นพระสงฆ์แทบอาเจียน
จึงได้เวียนแต่กราบพระพุทธรูปสุดบูชา.
แก้วประเสริฐ.
ครับสุดยอดถูกใจผมที่สุดครับ ทุกวันนี้ผมแม้เป็นชาวพุทธก็ตามผมจะบูชาแค่พระพุทธรูป รูปพระสงฆ์ที่ตั้งบูชาไว้และถวายข้าวท่านประจำในวันศุกร์มิเคยขาด แต่กับพระสงฆ์ที่อาศัยห่มผ้าเหลืองแสดงธรรมบ้าๆบอๆนั้นผมขาดศรัทธาจริงๆอย่างคุณแสดงไว้ในกลอนมิผิดเพี้ยนเลย ต้องขอขอบคุณ คุณที่กล้าแสดงออกครับ ผมเอาใจช่วยครับ..
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
