ตรึงตรม!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4261
(รอ)
ขอเขียนกลอนอ่อนหวานสักบทหนึ่ง
กลอนซาบซึ้งแต่คงไม่อ่อนไหว
กลอนบทนี้มีชื่อว่า*ความจริงใจ*
ฝากดวงใจทุกดวงห่วงหากัน
โลกหมุนไปเวลานับคงที่
ใจคนดีต่างหากเริ่มเปลี่ยนผัน
ได้ความรักมากล้นทุกคืนวัน
จน..เธอ..นั้นคิดว่า*คือของตาย*
อยากกระซิบริมหูนะยอดรัก
ถึงใจภักดิ์เพียงไหนมีวันสาย
ถ้าไม่ซึ้งถึงความรักที่มากมาย
อาจกลับกลายเหลือรอยช้ำภายในใจ..
เคยได้ยิน คำนี้ไหม เล่ายอดรัก
ไม่หวนกลับสายน้ำที่รินไหล
ไม่มีคำลาไม่มีแม้คำว่า*เสียใจ*
เส้นทางใจ ขนานกัน นิรันดร....
*************


ทิวาวัน ทิวาหวาม ยังคงหมุนเวียนเปลี่ยนผัน
รออรุณรุ่งรับขวัญรับดวงใจ
รับหวานไพรพงดวงดอกไม้ดงดอกหญ้าชั่วนาตาปี
ให้มีชีวีชีวารอเวลาเริ่มต้น
ให้ได้พบหวานฉ่ำชื่นพลิกฟื้นคืนชีวิตใหม่...เริ่มต้นใหม่
ดั่งละออละอองหยาดน้ำค้าง...รอระเหยหายและวนว่ายคืนกลับมา


คล้ายดั่งมีกลางวันย่อมต้องมีกลางคืน
มีชื่นมีสุขมีทุกข์มีเศร้าคละเคล้ากันไป..
เหล่ามาลีหลากสีสันหลากพันธุ์ในพง..ก็คงรอ
คลี่นวลกลีบแย้มบาน
รอเติมพลังหวาน
พลังสดชื่น รื่นร่ำฉ่ำงาม
ตระการตาตระการใจตระการโลก..
ปลอบประโลม
ให้สิ้นโศกสิ้นท้อแท้
ประดับรักประดับใจ ใครสักคน 
ประดับโลกทุกแห่งหน
มิให้แล้งงาม แล้งใจ


และ
ในราตรีฝันราตรีจันทร์ราตรีใจราตรีงาม 
ยังคงมีเดือนพราวดาวสุกใสดับหมองหม่น
เสมือนคนที่ถูกคลื่นชีวิตพาพัดหมอง
แบกทำนองเพลงชีวิตระทมถมทับแทบดับดวงใจ
ราวกับชีวีมีเพียงกลางคืนมืดดำ
ทุกข์ทนตรอมตรมตราบวันตาย..
ยาวนานตามบุพพกรรมทำมาสร้างมา..
ให้หัวใจดวงร้าวดวงเหว่ว้า
รู้ทำใจยอมรับความจริงแห่งชีวิต


ที่ฟ้าลิขิต...ที่หนีไม่พ้นบ่วงกรรม ตามกาล 
ที่ตามมาผลาญพร่าชีวี...ไปตราบวันตาย 
และ
หากมีดวงตาที่สาม..
นาม...งามภายใน*เนื้อดวงใจเนื้อนาบุณย์*
เพียงมีหัวใจดวงละมุนสักเสี้ยวคงพอไหวทัน
จะทานรับกับกระแสโลกกระแสกรรม
ได้อย่างสงบงามรำงับดับด้วยเยือกเย็น
ไม่เต้นไปตามจังหวะคำคนคำใครพิพากษา..
ที่มักตัดสินจากอคติแห่งใจ
ขาดเวทนาเมตตาปรานี..
ไม่มีกระจกสักด้านมาส่อง..
มองเห็นงามดวงใจใครเล่ารู้นี้


ทั้งทิวาวัน ทิวาหวาม ราตรีงาม
ราวเตือนใจให้ทุกดวงใจบอบช้ำได้ย้ำเตือนใจตน
ก่อนสายเกิน กับทุกสิ่ง
เพราะสัจจธรรมจริงของชีวิต
*คือความไม่แน่นอน*
แปรผันยอกย้อนวกวนได้ทุกเสี้ยววินาที...


และ
ดวงขออุทิศงานเขียนบทนี้..*แด่ทุกดวงใจไหวงาม*
แด่เราทุกคนปุถุชนคนธรรมดา 
ผู้มิได้จำต้องหมายว่าบรรลุถึงธรรม
หากเพียงเพียรแค่น้อมนำรำลึกตรึกตรอง
และเลือกทางสายกลาง
แม้จะวางว่างบ้าง  มิว่างวางบ้างก็ช่างมัน


และ
แด่ทุกดวงกมลของคนเคยรัก 
ผู้มอบบทเรียนแห่งความงดงามหวานหอม
ที่เฝ้าหลอมละลายเนื้อใจเนื้อจิตวิญญาณแห่งงามความทรงจำ
ในคำนึงมานานเนิ่นเกินนับ
เคยรับรสซ่านผ่านสุขโศก..เคียงกันเคียงฝันเคียงใจ
จนไหวครวญคะนึงตอกตรึงสลักลั่นดาลแห่งห้องใจ   
มิให้รักใครอีกเลยแล้ว..!

 
คนดี..
เพราะว่าโลกนี้เหนือดวงชีวีดวงชีวา
อาจจะมีชะตาฟ้าลิขิตสวรรค์บันดาล
มาแต่ปางก่อน
ก่อนจะประทานพร
ให้พบคนบางคน
ที่ดูภายนอกแสนธรรมดา
หากทว่ามีงามภายในดวงใจใครเล่ารู้!
ที่แสนพิเศษพิสุทธิ์
ให้เราอยากสยบ 
หยุดรักไว้กลางอกกลางใจอุ่นๆละมุนทรวงนั้นตราบชั่วกาล
ให้หวานหวัง
ให้รักนั้นมีคนดีเคียงข้างมิร้างแรมไกล
ไม่พรากลา
จนกว่า
ผืนดินจะกลบหน้า..
จนกว่าจะถึงวันฟ้าร่ำไห้อย่างดายเดียวทิ้งเราไว้..ลำพัง
ฝากตำนานฝันตำนานใจ ในรักอันเป็นนิรันดร..


ดวงใจ....
ในชีวีชีวิต หายากสักนิดนะ
ที่..เกลียวจิต เกลียวรัก
จักเสนอสนองผสมผสานมิหวานคลาย
ให้ลงตัวได้อย่างพอดิบพอดี
จงอย่าได้สับสน
ลองใช้กมลละมัยไตร่ตรองทบทวนดู
และให้รู้ค่าทะนุถนอม งามหอมดวงใจใครเล่ารู้..ในวัน..ก่อนสายเกิน!
อย่าได้ใช้บาทา วาจา มาขยี้
เมื่อมีคนรักภักดียอมทรุดร่างลงสยบพลีภักดิ์


คนดี...
ใช่เลย..ใช่แล้ว
วันเวลามักพรากทุกสิ่ง....
 นิ่งและจำคำไว้
เวลาให้
และ
ในขณะ..ก็พราก
ราวรอยเท้าบนผืนทราย
ถูกคลื่นฝันซัดไล่ ลบรอยหายลาลับ
และวนกลับมาใหม่
หากผิดกับหัวใจแลร่างรักนี้ที่จักดับสูญ
มิดำรงนาน..


มีหวานมีเศร้ามีทุกข์ร้าวรอทำใจทุกร่าง 
วางรอนะเบื้องหน้า..ทุกนาทีมิมียื้อยุดได้
หากชะตาได้ถูกลิขิต
ด้วยกุศลบันดาล
และคำประกาศิตจากฟ้าดิน..ให้สิ้นแล้ว
คนดี..ยอมรับซี....
ชีพนี้เราทุกร่าง
มิใช่พระบรมศาสดา
เพียงมาพบพาน..พระพุทธคุณหนุนนำ
ให้เลือกทางสว่างสงบสยบโลกย์วายวุ่น
กรุ่นด้วยกิเลสมากมีมากมายหลายล้านปัญหาสารพัดสารพัน
ฉะนั้นและฉะนี้


คนดี..
หัวใจดวงดี ดวงใจใครก็ดวงใจคนนั้น
ขอเพียงพบทางอันว่าง วางมิรกเรื้อ 
ให้เนื้อนาบุญ บุพเพกลางใจจงงอก
แตกดอกดวงแห่งความดีมีรักนิรันดร์ 
มีแบ่งปันโอบเอื้ออภัย
มีดวงใจใสเย็น และอบอุ่นอ่อนโยน
ปลอบประโลมกันไปในเส้นทางใจเส้นทางฝัน
อันแสนสวยงาม 
ฝากเป็นนิยามแห่งรัก หวังดี ปรานี เมตตา


และดวงใจ..
เวลา..เป็นของมีค่า
ทุกนาทีจง เคารพตัวเอง ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
อย่ายำเกรงใคร 
หาก 
ทุกสิ่งตัดสินทำไปด้วยดวงใจงามพิสุทธิ์..
มิมีใครเดือดร้อน
อย่าพรากลาไปโดยผืนดินกลบหน้า อย่างกล้าๆกลัวๆ
ปล่อยให้ใจสลัวมืดดำ
ติดกรรมทุกข์ทนวนเวียนว่าย
จงรีบชดใช้..ตัดใจตัดกรรมตัดรักนั้น
อโหสิกรรม
ยอมทรุดร่างนั้นลง ตรงเบื้องหน้า
ผู้อันเป็นที่รักภักดิ์พลีหมดสิ้นจิตวิญญาณ
ยอมรานยอมร้าวเพื่อขอกล่าวคำตรงคำใจคำจริง..


มิวิ่งหนี...ชีวิต
หวังมิตามติดหลอนลวง
เป็นบ่วงกรรมย้ำรอยอีกหลายภพชาติพิสวาสวาย
ว่า...
อย่าได้พบพานกันอีกเลย..ตลอดชั่วกัลป์กับป์..
ไม่อำพราง
ไม่ติดค้าง
ไม่รักไม่รอ
ไม่ขอเสียใจ....
ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเฝ้าวนวน
หมดหนทาง ค้างคาใจ..
หวังทุกดวงใจ..พบว่าง 
วางทุกข์ลง..ตรง..เดินไปในเส้นทางสีขาวงาม..นะคะ
**************
จากใจในอารมณ์..ตรมตรึงค่ะ


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4261
รอ   
ถ้า เธอ
มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย
เธอคงไม่ปล่อย ให้ฉันต้องคอย อย่างนี้
เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี
เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี
ที่มี เรื่อยมา
สู้ รอ
รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น
รอจนใกล้ดับ ถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า
เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา
เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา
ว่าฉันศรัทธาเพียงใด
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ
สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ
สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ...