ต่างฅนต่างเดินกันเถิดนะ ด้วยโทสะของฉันนั้นแรงร้อน อาจจะมีความดีในคืนก่อน แหละอาทรก้ำกึ่งระหว่างใจ คุณมีฅนของคุณอยู่ก่อนแล้ว โอ้ดวงแก้วของฉันทุกข์ไฉน หยาดน้ำตารินรดในหทัย ฉันจะไปให้ไกลจากใจคุณ วันและคืนที่ผ่านเป็นอดีต เป็นเงาซีดสีจางในหมอกขุ่น เก็บสิ่งดีดีเอาไว้เจือจุณ อย่ามาฉุนมาเฉียวกันอีกเลย ถือว่าหลงในรสของตัณหา คือมายาหลอกหลอนนะคุณเอ๋ย จบกันเถอะใจฉันไม่เสบย แค่ชมเชยสิบห้าวันเท่านั้นพอ - -
20 เมษายน 2547 14:39 น. - comment id 250652
การลืมใครสักคนมันยากจริง ๆ นะคะ บางทีมันอาจจะฝังอยู่ในความทรงจำเราไปตลอดชีวิต ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
20 เมษายน 2547 16:37 น. - comment id 250703
วันที่ใจเราสั่งให้ลืม คือวันที่ใจเราสั่งให้จำ ทิกิ_tiki
20 เมษายน 2547 17:50 น. - comment id 250793
เป็นกำลังใจให้นะคะ
20 เมษายน 2547 20:13 น. - comment id 250901
มาชื่นชมผลงานนะ