ละอองฝันในจินตนาการของฉัน

**ปราศนาการ

ถึงดวงดาวในความทรงจำ...
ในโลกแห่งความฝัน ยามค่ำคืน
ฉันทอดสายตาผ่านความงดงามที่พร่างพรายอย่างอ้างว้าง
เหม่อมองความฝันบนเส้นทางอันแสนไกล
ท่ามกลางฟากฟ้าที่เดียวดาย
จินตนาการถึงแสงระยิบระยับในคืนวาน ที่ฉันได้วาดฝันสัมผัสไว้
แสงพราวที่งดงามเกินกว่าจินตนาการของฉันจะครอบครองได้
จะสัมผัสถึงก็แต่เพียงเส้นทางฝันที่เคว้งคว้างล่องลอยออกไปทุกคืนวัน
ความฝันที่แสนไกลช่างวนเวียนทรมานหัวใจที่เงียบเหงาของฉันเหลือเกิน
ไม่เลย ฉันไม่เคยเอื้อนเอ่ยให้ใครล่วงรู้ว่าฉันเคยวาดฝันถึงดวงดาว
ไม่เลย ฉันไม่อาจเอื้อมไขว่คว้าสัมผัสดวงดาวที่แสนหวานดวงนั้น
ไม่เลย ฉันไม่เคยได้สัมผัสความงดงามที่ฉันฝันใฝ่อย่างแท้จริง
และ
ไม่เลย ฉันไม่อาจเปลี่ยนความจริงได้แม้ในโลกแห่งจินตนาการของความฝัน
จะทรมานสักเท่าไร ที่ฉันได้เพียงแค่แหงนมองฟากฟ้าอย่างเงียบงัน
บางคราวแสงพราวระยับจับตา บาดร้าวลึกๆในหัวใจเหงาๆดวงนี้
ฉันทำได้แค่เพียงสบตากับดวงดาวที่แสนห่างไกลดวงนั้นด้วยสายตาอันอ้อนวอน
เฝ้ารอคอยหวังไว้ว่าสักวันแสงพร่างพราวจะล่วงหล่นจากฟากฟ้าอันแสนไกล
ไม่ว่าพรุ่งนี้ละอองดาวจะล่วงพราวกระทบพื้นผิวใจเล็กๆดวงนี้หรือไม่
ละอองฝันยังคงซ่อนเร้นอยู่ในซอกหลีบหัวใจของฉันตลอดมา
ตราบใดฉันยังคงสามารถจินตนาการถึงแสงจากดาวที่ยังไม่ลาลับดวงนั้น
ฉันจะขอหลับตาอยู่อย่างนี้ อยู่ในค่ำคืนจินตนาการแห่งความฝันตลอดไป
คิดถึง... ครับ
**ปราศนาการ