เริ่มชีวิต
นายกระต่ายขาว
เพชรน้ำค้างพร่างใสบนใบหญ้า
แสงแห่งฟ้าสาดประกายใส
มวลมาลีคลี่ประทินอวลกลิ่นไอ
เริ่มวันใหม่ด้วยตะวันนั้นปลุกฟ้า
ตื่นจากหลับรับแสงแห่งวันใหม่
แสงสีทองผ่องใสในโลกหล้า
เวียนวัยผันวันผ่านกาลเวลา
เราตื่นตารับวันอันเพิ่มวัย
กว่ามืดลบภพพื้นสู้คืนค่ำ
คลี่ม่านดำคลุมหล้าอีกคราใหม่
คือสัญญาณขารเราให้เข้าใจ
ชีวิตได้บรรจบครบคืนวัน
มีรุ่งค่ำย่ำผ่านเนิ่นนานนับ
ตื่นแล้วหลับวนเวียนไม่เปลี่ยนผัน
เป็กนหน้าที่ชีวิตนิจนิรันดร์
หน้าที่อันธรรมชาติกำหนดมา
แต่ชีพชนม์คนนั้นแสนสั้นนัก
เพียงครู่พักพบแสงแห่งอุษา
กว่าพักผ่อนนอนหลับลับทิวา
เมื่อเวลาต้องหลับนับนิรันดร์