ให้ตายเถอะ...ที่รัก

น้ำตาอาบแก้ม

อย่านะคะ...อย่าถามอะไรที่มันยาก ๆ
โธ่คุณขา...อย่ามาฝากอนาคตอะไร..ไว้กับฉัน
อย่าคิดเชียว...ถึงเป้าหมายหรือความผูกพัน
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงฉลาดขนาดนั้น...อย่าคิดไป
เปล่าเลย...เปล่าจริงจริงนะคะ
ฉันไม่สามารถจะ...วางเป้าหมายอะไรในชีวิตได้
อย่าถามฉัน..ปัญหายาก ๆ ของคุณ..ช่วยไปถามไกล ๆ
ฉันก็แค่สนุกสุขใจง่ายง่าย...ใช้ชีวิตไปวันวัน
ให้ตายเถอะ...ให้ฉันตายลงตรงนี้เลย
ฉันมันผู้หญิงเชย ๆ ไม่สามารถรับภาระใหญ่ ๆ ขนาดนั้น
คงจะเป็นการเข้าใจผิด...อะไรกัน
หากคุณเผลอคิดว่าฉันจะสร้างสรร..และซ่อนฝันไว้ข้างใน
แต่ใช่ว่าฉันจะมีข้อเสีย...ซะทีเดียว
อย่าลืมเชียว...ข้อดีของฉันก็มีไม่น้อย..จำได้ไหม
ถ้าคุณเหนื่อยเมื่อยล้า..ฉันก็จะเอาอกเอาใจ
ถ้าคุณเบื่อ..ฉันก็จะช่วยให้คุณยิ้มได้..เหมือนเดิม
ขอร้องหล่ะค่ะ...อย่าคาดหวังให้ฉันฉลาดไปกว่านี้
ถ้าอยากได้ความรู้ดีดี..คุณก็ไปหามาเพิ่ม
ฉันไม่ใช่ห้องสมุด..ที่คุณต้องหาหนังสือมาเติม
ให้ฉันเป็นคนเดิม ๆ อ่อนหัด อ่อนแอ ไม่เอาไหน..ต่อไป
คุณไม่รู้หรอกว่า..ถ้าฉันฉลาดไปกว่านี้
ความรู้สึกดีดี...มันอาจพรากไปไหนต่อไหน
ได้โปรดให้ฉันครอบครองความอ่อนหัดอย่างนี้..ตลอดไป
ฉันไม่อยากขอร้องอะไร..แค่คุณปล่อยฉันไว้กับสิ่งที่เป็น
ถามหัวใจคุณดูดีดี..สิคะ
คุณคงไม่ต้องการคนที่จะ...มาเป็นแม่..ชี้ให้เห็น
คงไม่ต้องการห้องสมุดเคลื่อนที่..รูปเคารพ..ไม่จำเป็น
คุณแค่ต้องการคนที่ร่วมฝ่าความลำเค็ญ..ไปกับคุณ