ชลาลัยไหลสู่ห้วง.................มหรรณพ อากาศธาตุแนบซบ...............สถิตฟ้า ทั่วแดนแผ่นพิภพ................มีคู่ โอ้อนาถนักข้า...................ขาดผู้บำรุงขวัญ สันเขาสูงเสียดด้าว.............แดนสรวง เกลียวคลื่นอันงามยวง.........หยอกน้ำ เถาวัลย์กระหวัดพวง.............ผกามาศ งามภาพซาบซึ้งย้ำ............ยั่วเย้าหทัยเสมอ รพีเผลอจูบล้อ....................ธรณิน ยามตะวันตกดิน.................ดึกแล้ว จันทร์จุมพิตผืนสิน-...........ธุชื่น..ชมเอย ควรรึเราคลาดแคล้ว...........จูบสร้างสมานฉันท์ แต่งไว้ใน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2758141/W2758141.html
กวินทรากร 17 เม.ย. 2547 15:02 น. - ID 51344 
1249
3
0
17 เมษายน 2547 15:29 น. - comment id 248473
อ่านแล้วนึกถึงภาพวาดภาพนึง ที่เคยไปชมมาเมื่อหลายปีที่แล้ว เพราะมากค่ะ ชื่นชม
17 เมษายน 2547 15:47 น. - comment id 248490
หน้าส่วนตัว
ไพเราะ.. สื่อความรู้สึก ..ได้ดีมากเลยคะ..
เรน ชอบ...บทที่ว่า..
ควรรึเราคลาดแคล้ว จูบสร้างสมานฉันท์..
... ให้ความรู้สึก ..ดีจังคะ..
17 เมษายน 2547 18:19 น. - comment id 248584
ครับขอพระคุณที่เข้ามาอ่านนะจ๊ะสองสาว ความจริงแต่งเป็นสำนวนตามฝรั่งน่ะจ้าออกจะเหรด R ไปนิดเอิ๊กๆๆ
17 เมษายน 2547 20:47 น. - comment id 248689
.....ช่างไพเราะลึกลำที่สุพ
ธรณินทร์ผินสู่ฟ้า ฟากสวรรค์
จันทร์แจ่มกลดผายผัน ผลุ่งหล้า
พระพายเผ่นพัวพัน พักตร์สู่ นางนา
เรียมห่อนตรมลมล้า แล่นเกื้อนางเห็น
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
