โลกร้างกลางใจ

พัลจิล

โลกร้างกลางใจที่ไร้รัก
                                   ฟูมฟักความเศร้าเปล่าเปลี่ยว 
                                   เจอตัวความเหงาเข้าไปเกี้ยว
                                   ลดเลี้ยวไม่กล้าเกี้ยวจีบสาว
                                   หลายครั้งเมินเดินผ่านทำไม่สน
                                   หลายครั้งจนบ่มเพาะเป็นนิสัย
                                   มากครั้งเข้าจนไม่กล้าสบตาใคร
                                   เก็บเนตรนัยน์สบตาเหงาใต้เงาจันทร์				
comments powered by Disqus
  • ใบชาสีส้ม

    17 เมษายน 2547 13:45 น. - comment id 248362

    เมื่อขลาดไม่กล้าที่จะรัก
    ฟูมฟักความเหงาเติบใหญ่
    อยู่เพียงคนเดียวในใจ
    เก็บดวงตาเหงาๆไว้ใต้ดวงจันทร์
    มาทักทายนะคะ.................................
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน