เป็นธรรมเนียมเปี่ยมล้นคนกวี เห็นปักษีสู่สมชื่นชมเสมอ แสนอิจฉาพากันฝันละเมอ เพราะขาดเธอทุกข์หนักรักมลาย โอ้นวลน้องสองเราเคยเคล้าคลอ รักจริงหนอเนิ่นไปไม่เคยสาย ยังเช้าตรู่อยู่เรื่อยไม่เฉื่อยวาย กลับต้องคลายคืนรักสมัครคอย ด้วยเธอทิ้งชิงหนีมีคนอื่น หน้าระรื่นเรื่อยไปไม่เคยหงอย ทิ้งฉันช้ำร่ำไห้ใช่สำออย แต่เธอคล้อยเคลื่อนไปไม่เหลียวลา พอวิหคผกผินบินคลอคู่ ฉันมองดูเหมือนดั่งนั่งอิจฉา ใยฉันเหงาเศร้าซ้ำช้ำอุรา ไม่มีค่าไร้คู่คนอยู่เคียง 16 เมษายน 2547
นกตะวัน 16 เม.ย. 2547 19:08 น. - ID 51280 
384
3
0
16 เมษายน 2547 19:44 น. - comment id 248034
O(^____^)O
16 เมษายน 2547 20:44 น. - comment id 248059
จะอิจฉาไปใย ก็ความสุขของนกเนาะ :) แวะมาเยี่ยมครับ
17 เมษายน 2547 13:19 น. - comment id 248347
...จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ เจ้าเพรียกร้องเรียกหา .แน่ใจหนาว่างอนง้อล้อปักษี ครุฑน่ะยักษ์รักเป็นหรือคนดี มองฟ้าซีรวีส่องร้องตอบเธอ
18 เมษายน 2547 11:08 น. - comment id 249050
นกยังมีคู่เปลี่ยนใช่คงที่ ดวงใจดีดีอย่าช้ำระกำจะหมองไหม้ มีความรักสมหวังอาจมีใหม่ มีหัวใจให้ฝันคิดดูเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
