จากบ้านย่านนาสู่ป่าอ้อย ไปขายแรงเอาเงินร้อยไว้ต่อฝัน หมายเก็บทองเต็มไถ่ไปแต่งกัน เธอก็คงรอวันอันชื่นชวน ว่าโอ้หนอเงินทองของหายาก กายลำบนทนลำบากใจปั่นป่วน บางครั้งเขาโกงค่าจ้างต้องนั่งครวญ คิดถึงแต่แม่ลำดวน ณ แดนไกล จากมัญจาไปหากินที่เมืองกาญจน์ คิดฮอดเจ้าเยาวมาลย์สองแก้มใส รออ้ายหน่อยเดอหล้าชบาไพร มีเงินหมื่นจะคืนไปหาคนดี คมใบอ้อยร้อยใบให้รอยแผล บ่รู้สึกย่ำแย่ในทุกที่ เพราะความฝันที่หวังนั้นยังมี เจ็บเล็กน้อยบ่ยอมหนีไปหนใด หวั่นแต่เจ้าเป็นอ้อยตาลหว่านเสน่ห์ ให้มดหลงเหลี่ยมเล่ห์แล้วเฉไฉ มีคนอื่นเคียงข้างทุกทางไป แล้วปล่อยตัวตามหัวใจทำไม่รู้ ลมตีนป่าคำนี้หวิววี่อีก แมลงปีกแข็งกรีดสำเนียงขู่ ว่าไกลแล้วไปแล้วขวัญพธู นิ่งแล้วนึกน้ำตาพรูคืนเงียบงัน สู้กรำงานเก็บออมถนอมทรัพย์ หมายจะกลับบ่ยอมให้ใครเห็นขัน เมื่อมีเงินจึงกลับไปไม่ช้าพลัน อกจาบัลย์เธอปันใจไปตั้งนาน จึงพลัดบ้านย่านนาคืนป่าเขา เกิดเป็นชายโง่เง่าอายชาวบ้าน เงินที่เก็บจากหยาดเหงื่อเพื่อแต่งงาน จะแจกทานคนยากไร้ ไม่เอาเมีย ha .
16 เมษายน 2547 05:37 น. - comment id 247684
ด้วยมุ่งหมาย ขายแรง แต่งคนดี ต้องชีช้ำ ชีวี รักนี้ขม คำสัญญา ว่าคู่เคียง เหลือเพียงลม จึงต้องสมน้ำหน้าตน ทนดักดาน
16 เมษายน 2547 06:11 น. - comment id 247687
ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่ดูพี่แกไม่ยี่หระ ถึงที่สุด บางทีก็ต้องอย่างนั้น บวชให้รู้แล้วรู้รอด ถึงนิพพานไปเลย ดีไหมคุณชัยชนะ สวัสดียามเช้าครับผม
16 เมษายน 2547 14:32 น. - comment id 247863
ขายเรี่ยวแรงหวังชื่นระรื่นใจ แต่เธอไปเลือนลับไม่กลับหา เหงื่อที่ย้อยคล้อยลับไม่กลับมา ดั่งแก้วตาจรจากมาพรากไกล.. สวัสดีครับคุณก่อพงษ์ ยินดีที่ได้รู้จัก ขออภัยที่เข้ามาช้า เวลาหน้าเครื่องน้อยไปหน่อยครับ.. งานเขียนของคุณเป็นธรรมชาติดี..อ่านชัดได้ใจความ ขอให้มีความสุขกับการเขียนนะครับ..
16 เมษายน 2547 16:29 น. - comment id 247917
ขอบคุณมากครับผม ผมคิดว่าคุณผู้เฒ่าก็มีความสุขในหัวใจดี ผมอ่านงานของคุณเพลินมาก
16 เมษายน 2547 18:23 น. - comment id 247990
...สงสารจริงอ้ายทิดถูกพิษรัก ต้องอกหักถูกสาวเขาเมินหนี เขาทิ้งให้หม่นไหม้ช้ำชีวี ต่อแต่นี้ใจที่เหลือเผื่อให้ชาย... **-** เฮ้อ!!!! ..หันเห..จะหันเห..
16 เมษายน 2547 20:21 น. - comment id 248052
หักมุมไปแบบนั้นเลยหรือครับ