ชีวิตเรา เศร้าจัง ความหวังสิ้น คงหยุดดิ้น ต่อต้าน แล้วซิหนอ จะทำไร เชิญทำ เสียให้พอ ชาติหน้าขอ อยู่ได้ ไทแก่ตัว จะก้มหน้า รับได้ ส่วนที่รับ จะไม่กลับ คำไป ให้ปวดหัว อนาคต มองไป ให้หมองมัว โอ้ว่าตัว มีกรรม จำต้องทน มัดหมี่ค่ะ payu2545: แบกความทุกข์ จุกอก พกความเศร้า payu2545: ใจปวดร้าว เพียงใด ใครจะเห็น payu2545: สุดจะทน รับเรื่องราว ทั้งร้อนเย็น payu2545: หรือเค้าเห็น เรานั้นเป็น เช่นตุ๊กตา payu2545: ตุ๊กตาแก้มป่องสองแขนสวย payu2545: ผิวสีแทนด้วยสวยซึ้งตรึงใจฉัน payu2545: อยากอิงแอบแนบข้างน้องนางนั้น payu2545: บุญของฉันนั้นจะถึงเธอไหมเออ payu2545: เหมือนตัวพี่ที่คอยเฝ้าคลุกเคล้าน้อง payu2545: ได้จับต้องร่างกายแค่ขายฝัน payu2545: จะมีไหมได้ร่วมสมอารมณ์กัน payu2545: ความใฝ่ฝันนั้นวันไหนได้เป็นจริง
12 เมษายน 2547 18:40 น. - comment id 246012
บางครั้งเพราะเหงาจึงเฉย
12 เมษายน 2547 19:56 น. - comment id 246064
กลอนเศร้าจังนะครับ *-* มาเยี่ยมครับผม *-*
13 เมษายน 2547 02:26 น. - comment id 246198
หืม........... มีอะไรสงสัยหลายอย่าง คราวหน้า จะถามพี่มัด ค่ะ กลอนเพราะ..... แวะมาเยี่ยม
13 เมษายน 2547 14:24 น. - comment id 246383
กลอนเศร้าจังเลยค่ะ บทนี้ แต่คุณทั้งคู่เป็นคู่ที่น่ารักเสมอนะค่ะ ชื่นชมความรักของคุณทั้งคู่เสมอค่ะ