วันวานยิ่งผ่านไปยิ่งไกลห่าง ยิ่งอ้างว้างวังเวงและหวั่นไหว กลัวว่าเธอจะแบ่งใจไปให้ใคร กลัวว่าใจของฉันจะขาดตาย...... +++++++++++++++++++++++++ ยิ่วหิวยิ่งห่วงเธอรู้ไหม ยิ่งอยู่ไกลก็ยิ่งรักและคิดถึง ยิ่งนอนหลับก็ยังหวงคำนึง นั่งละเมอคิดถึงแต่เพียงเธอ ++++++++++++++++++++++++++ ใช่ ! ฉันรักฉันหลงแต่เพียงเธอ ใช่ ! คิดถึงเสมอเมื่อไกลห่าง ใช่ ! ฉันจะไม่ให้เธอต้องอ้างว้าง ใช่ ! ตรงกลางมีเธอเพียงคนเดียว ++++++++++++++++++++++++++++ เราต้องรักคนที่รักเรา ใช่ป่ะค่ะ ( ช่วยตอบด้วยน่ะ เดี๋ยวให้กินกระเพาไก่ ) อิอิ
11 เมษายน 2547 11:36 น. - comment id 245248
อื้ม .. เมื่อทบทวนเหตุผล และเรื่องราวที่ผ่านมา หาก มันสอดคล้องกับการตัดสินใจที่คุณจะเลือกล่ะก็ .. ..ไม่น่าจะมีอะไรเสียหายนะครับ ถูกต้อง แม้ ไม่ถูกใจ แต่สักวัน ... มันอาจจะกลายเป็นถูกใจก็ได้นะครับ .. เชื่อผมไหมล่ะ .. ลองให้โอกาสเค้าดูนะ ^__^
11 เมษายน 2547 14:22 น. - comment id 245339
รักคนที่เขารักเรานี่แหละสบายใจดีค่ะ อย่างน้อย...ความหวังดีที่มอบให้เขาไป ก็มีเขานี่แหละที่รับรู้ได้ สักวันนึง...เวลาจะช่วยเปลี่ยนเขา จากคนธรรมดา..มาเป็นคนมีความหมายต่อเราที่สุดก็ได้นะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
11 เมษายน 2547 22:29 น. - comment id 245576
หากคนอื่นคนใช่นะคนดี แต่กับพี่ไม่ใช่นั้นหรอกหนา พี่จะรักคนที่รักปักอุรา ไม่ใช่รักที่มารักตัวเรา *-*พัดกระเพราะไก่หนึ่งจานค่ะ อิอิ กลอนแต่งได้จังเลยค่ะ*-*
12 เมษายน 2547 01:11 น. - comment id 245703
:)