ผ่านห้องใหญ่ใต้เงาเสาตั้งเด่น ฉันทันเห็นบันทึกปกสึกหรอ กระดาษย่นปนยับหยิบจับรอ ใครคงท้อทิ้งเจ้าหน้าเศร้าจัง เปิดออกอ่านผ่านไปให้รันทด ใจจ่อจดแล้วจ้องมองหน้าหลัง ใยว่างเปล่าเหงาจริงสิ่งเขียนยัง ไม่อาจรั้งรอใครให้มาเจอ รีบเขียนไปใจความวาบหวามนัก หากมีรักอย่ารอง้อเขาเสมอ เกิดเป็นหญิงจึงจังนั่งละเมอ อาจคอยเก้อกอดอกถูกชกใจ แล้วเซ็นไว้ให้เห็นเน้นสีฟ้า ป.ล.ว่าวันหน้าจะมาใหม่ อยากอ่านต่อขอเธอเขียนอีกไซ้ เพราะหัวใจเจ้ากรรมทำฉันรอ แด่ คุณ Completely เจ้าของบทกวี การรอคอยของบันทึกเล่มเก่า 9 เมษายน 2547
นกตะวัน 9 เม.ย. 2547 22:10 น. - ID 50759 
645
4
0
9 เมษายน 2547 23:50 น. - comment id 244364
แต่งได้เศร้าดีจัง
10 เมษายน 2547 01:53 น. - comment id 244444
ด้วยบันทึกบทก่อนตอนที่ฉัน ฉีกมันทิ้งในวันนั้นคล้ายฝันร้าย เพราะบันทึกครั้งก่อนตอนกลับกลาย เรื่องมากมายในบันทึกจารึกมี แต่วันนี้ไม่คิดรอให้ท้อจิต เลิกเฝ้าคิดดวงจิตขอหลีกหนี ทิ้งบันทึกหน้าสุดท้ายขอพอดี ไม่ขอเขียนหน้านี้อีกต่อไป *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
10 เมษายน 2547 12:39 น. - comment id 244685
มาเยี่ยมครับผม *-*
10 เมษายน 2547 17:56 น. - comment id 244822
ซึ้งค่ะ ... ขอบคุณ คุณ นกตะวันมากจริงๆที่ให้เกียรติเขียนกลอนให้ Completely ... ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ... ทำได้แค่ยิ้มเพียงอย่างเดียวจริงๆค่ะ ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
