รักษ์ศิลป์ นิโรธศิลปิน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

ความเรียงแนวทดลอง :
เขาเกิดและตายในความจน
เขียนจดหมายถึงตัวเอง#1
เริ่ม 9 เมษายน 2547
----------------------------------------------------------------------------------
รำลึกคุณรักษ์ศิลป์   นิโรธศิลปิน
---------------------------------------------------------------------------------------------
                 ยังจำเขาได้ไหม นายก.พ.
เจ้าของภาพที่นาย ต่อ เขาแสนเจ็ด
นายได้ภาพเขาได้ธรรมงามกว่าเพชร
เงินทุกเม็ดจากรายได้ถวายวัด
                  นำเงินทองที่ได้ถวายพระ
ผู้เพียรละด้วยวิถีปฏิบัติ
หวังหลุดพ้นจากเวิ้งวังสังสารวัฏ
อบรมจัดขัดเกลาเยาวชน
                    อ่านข้อเขียนของเขาเราเจ็บอึ้ง
มนุษย์หนึ่งพิการกายใจบ่หม่น
มนุษย์อื่นรวยล้นฟ้าเหนือกว่าคน
ใจอับจนคิดช่วยใครหาไม่มี
                    ฉ้อกับฉลใช้กลโกงทั้งตรงอ้อม
ประชาชนตรมตรอมทุกถิ่นที่
กรรมอยู่ไหนใยตามมาช้าสิ้นดี
โกงกลับมียศหรูคนบูชา
                     ใช้เล่ห์กุมอำนาจอวดบาตรใหญ่
ใช้เงินซื้อหัวใจมาเข่นฆ่า
กดขี่คนเยี่ยงทาสเย้ยอาชญา
คนต่ำต้อยคอยหลบตาและหลบตีน
                      แสร้งทำเป็นเห็นค่าอันประณีต
ของงานศิลป์โดยอัดฉีดประมูลสิ้น
แท้ก็อวดศักดาเย้ยฟ้าดิน
ไม่ได้ชิน-ชอบ-ชม-นิยมงาน
                        ดับลงแล้วลมหายใจหนึ่งดับแล้ว
พิการกายใจเกินแก้วประกายฉาน
วันที่ดับไร้ชั่วใดให้ประจาน
ต่างจากพาลในคราบหรูตุ๋นหมู่คน
                         ตายในโลงทองคำก็ต่ำช้า
คนจะขุดขึ้นมาแช่งชักป่น
รวยแต่เลวหรือมีค่าดีกว่าจน
สาธุชนตรองตามใจไปเถิดเอย.