...ถึงใครสักคน...เบื้องบน...เมืองบางกอก....

เสือยิ้มมุมปาก

((ถึงป๋าเหนกที่เคารพอย่างยิ่งค่ะ)) 
   ...หวัดดีค่ะป๋าเหนกผู้น่ารัก
   เรียนเหนื่อยนักพักบ้างนะครูขา
   มิเช่นนั้นปรากฎการณ์รอยตีนกา
   จะเยือนมาเยี่ยมหาก่อนถึงวัย
   จำได้ไหมครั้งล่าหรือครั้งแรก
   ครูก็แจกรอยยิ้มหนูสงสัย
   เอ๊ะ!ครูคนนี้เป็นอะไร
   ถึงชอบให้รอยยิ้มแก่ทุกคน
   หลังจากนั้นหนูเริ่มฉลาดขึ้น
   เมื่อรู้กึ๋นการทำดีหายฉงน
   เพียงแค่ยิ้มหวานๆแก่ทุกคน
   เพียงเท่านั้นก็สุขล้นเกินพรรณนา
   สอบปลายภาคล่วงเลยผ่านไปแล้ว
   ใจก็แป้วกับคะแนนที่มาหา
   ได้มากบ้างน้อยบ้างเรื่องธรรมดา
   ไม่เป็นไรหรอกครูขาไม่กังวล
   แค่นี้นะป๋าเหนกกลอนตันแล้ว
   หูก็แว่วได้ยินเสียงมะปรางจ๋า
   หนูก็นึกว่ามีใครอยากเจรจรา
   แท้แล้วไม่หรอกค่า..หิวข้าว...จนหูลาย
     (( ...รักป๋านะคะ กลับมาหาพวกเราเถอะค่ะ..พวกเรารอการสอนของป๋าอยู่นะคะ จะได้เรียนภาษาอังกฤษอย่างมีชีวิตชีวาซะที...))				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    2 เมษายน 2547 19:40 น. - comment id 240471

    ......แวะมาทักทายนะ.........
    
    ถ้าเขาได้อ่านคงดีใจมาก ๆ เลยนะ
    
    
  • tiki

    3 เมษายน 2547 02:19 น. - comment id 240625

    :)
  • พี่พุด..พุดพัดชา

    3 เมษายน 2547 09:12 น. - comment id 240666

    ดีใจค่ะที่พบสาวดินเดียวกับพี่พุด
    รักและรัก
  • ผู้หญิงไร้เงา

    3 เมษายน 2547 18:28 น. - comment id 240877

    การแจกยิ้มรับขวัญที่ปันให้
    เป็นความสุขในใจในทุกที่
    ยิ่งยิ้มมากยิ่งสดชื่นรื่นชีวี
    เพราะการยิ้มแบบนี้มีสุขใจ
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน