หน้าส่วนตัว
วิ่งหน้าตั้งไม่รั้งรอหรือท้อแท้
ไม่เหลียวแลว่าชนใครล้มไหม
ตามองตรงใจคงมั่นฝันไปไกล
ไม่สนใจใฝ่คู่คิดมิตรร่วมทาง
ดึงคว้าดาวสาวจันทร์กระชั้นชิด
ทุ่มชีวิตเททุกสิ่งทิ้งทุกอย่าง
เพียงได้อยู่คู่ยอดหอคอยงาช้าง
หวังจะสร้างทางสายเพชรโรยเกร็ดดาว
กว่าจะรู้ว่ารอบกายไม่เหลือใคร
ที่อยู่ใกล้มีเพียงไออันเหน็บหนาว
อยู่ที่สูงแต่ข้างกายกลับว่างเปล่า
จะคว้าดาวสาวจันทร์ ... เพื่ออันใด
Completely 2 เม.ย. 2547 11:19 น. - ID 50106 
922
7
0
2 เมษายน 2547 13:26 น. - comment id 240253
เขียนได้ดีเหมือนเดิมค่ะ 7116 - Completely
2 เมษายน 2547 14:58 น. - comment id 240304
..สวัสดีค่ะ... ..เพราะจังค่ะ..... ..~-~..
2 เมษายน 2547 16:34 น. - comment id 240333
มีคนเคยบอกว่าผู้ที่อยู่สูงก็จะเห็นผู้ที่ต่ำกว่าเสมอนะครับ ถึงแม้ที่สูงนั้นจะหนาวแต่มันก็ทำให้เรารู้อะไรๆมากขึ้นนะครับ
2 เมษายน 2547 17:36 น. - comment id 240402
เขียนได้ดีค่ะ ขอบจังเลย
2 เมษายน 2547 21:26 น. - comment id 240491
เขียนได้ดีจริงๆๆค่ะ
2 เมษายน 2547 22:25 น. - comment id 240519
เขาบอกเล่ากันไว้ที่ได้ยิน มิมีสิ้นทางสุดในจุดหมาย แต่เมื่อสูงก็ยิ่งล้าและอ่อนกาย ทั้งที่ได้มากมายในเงินตรา แต่ยากหาคนจริงใจให้ใกล้ชิด ยากจะหามิ่งมิตรชิดห่วงหา ยากจะหาคนสัมพันธ์มั่นอุรา เพราะมีมาเพียงว่าต้องการเงิน *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ชื่นชมผลงานเสมอนะค่ะ*-*
2 เมษายน 2547 22:25 น. - comment id 240520
ยิ่งสูงยิ่งเหน็บหนาว ให้เงียบเหงาดูเดียวดาย หนทางที่ท้าทาย ผลที่ได้คุ้มไหมเอย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
