สายฝนหล่นปรายเป็นสายยาว ดุจเส้นไหมสีขาวจากราวฟ้า ทอดละอองผ่องละออล้ออุรา จากเมฆาหม่นดำในค่ำคืน ลมหอบหยาดเย็นเป็นฝอยโปรย ทยอยโรยสายใสชุ่มใจชื่น คำรามเสียงแผดผนึกดูครึกครื้น จนต้องตื่นตาชมโสมนัส ใจคะนึงตามไปในครรลอง ฟ้าคะนองคะเนไกลใจกระหวัด ถึงคนที่จางจากต้องพรากพลัด ครุ่นคิดถึงพึงขจัดขจายเบา เมฆฝน ก้อนใหญ่ใหญ่ ใช่ไหมหนอ ที่เธอพ้อพร่ำฝากจากใจเหงา ให้หอบความคิดถึงซึ่งรุมเร้า ให้ปัดเป่ามาบอกฉันในวันนี้ คงระเหยน้ำฝนปนน้ำตา คงจะกลั่นเมฆามาที่นี่ แล้วหลั่งฝนปนฝันกลั้นฤดี ทุกนาทีเธอคงไม่หลงเลือน ละอองฝนกระเด็นผ่านม่านบางบาง จวนฟ้าสาง สาดแสงแกล้งกลบเกลื่อน เหลือบรางรุ้ง อร่ามอุ่น อรุณเยือน ยืนยันย้ำ คำว่าเพื่อน เหมือนเช่นเคย รับรู้แล้วรับรู้อยู่เต็มอก ไม่ต้องยก หยิบอ้าง สร้างเฉลย ใจเธอนั้น ดั่งใจฉัน เหมือนกันเลย คิดถึงเธอ เกินเอ่ย เผยหัวใจ ฉะนั้น ขอจง คิดถึงกัน ทุกทุกวัน จะวันนี้ หรือวันไหน เพื่อนคนนี้ คนที่มีจิตใจ ดวงใสใส เช่นน้ำฝน คนที่รัก จะถักทอเส้นไหมของสายฝน ด้วยกมลที่อ้างว้างอย่างหน่วงหนัก เป็นผืนแพร น้ำใส น้ำใจรัก แล้วเก็บกัก ในห้องใจ ไว้ให้เธอ จะฝากเมฆก้อนใหญ่ใหญ่กลับไปบอก ใจช้ำชอกเพียงไหนใจยังเพ้อ ไม่มีใครเมื่อเคียงใกล้ไม่มีเธอ รอวันเจอฟ้ากระจ่างอย่างมั่นคง ฉันมีความสุขใจที่ได้รอ จะแอบพ้อฝากฝนจนลุ่มหลง จะอ้อนฟ้า ง้อเมฆา ว่าขอจง หอบความรัก ไปส่ง ตรงถึงเธอ
2 เมษายน 2547 17:37 น. - comment id 240404
เป็นผู้ชายแสนดีมากๆๆๆ
2 เมษายน 2547 20:13 น. - comment id 240480
...จะฝากรัก..หอบใหญ่..ไว้ที่ฟ้า เมื่อเมฆา...ลอยใกล้...ให้ส่งถึง มีความรัก...ความคิดถึง...สุดคำนึง ให้เธอซึ้ง..คลายเศร้า...อย่าเหงาเลย... **--** **ชมผลงานค่ะ แต่งได้เพราะจัง.
2 เมษายน 2547 22:03 น. - comment id 240507
ฉันมีความสุขใจอยู่เสมอ ที่ได้รอวันพบเจอกับเธอนั้น ด้วยยิ่งเมื่อมีคำหวานมาว่านปัน ทำให้ฉันรอได้ในทุกวัน *-*กลอนไพเราะจังเลยค่ะ*-*
3 กรกฎาคม 2547 13:46 น. - comment id 283112
อืมๆ ดีๆ ได้อารมณ์ดี
28 พฤศจิกายน 2547 03:51 น. - comment id 283474
อยากให้มีใครสักคนแต่งกลอนให้เราอย่างงี้บ้างจัง
1 ธันวาคม 2547 22:10 น. - comment id 283488
โรแมนติกอะ