คืนน้ำค้างพร่างพราว เมื่อลมหนาวพราวพร่างพัด ยอดไม้โบกสะบัด ยิ่งหนาวจัดถึงดวงใจ ดอกไม้ที่ในมือ ยังคงถือ ไม่วางไกล คนให้ ให้ด้วยใจ หรือให้ไป เพราะเหตุการณ์ ไม่เลย ไม่เคยรัก แค่ประจักษ์ไม่มองผ่าน ไม่หรอก บอกใจจารณ์ เพื่อนพบพาน ใช่เพื่อนใจ ดอกไม้ที่ในมือ ใช่จะถือ หาสิทธิได้ จำคำย้ำเอาไว้ จงบอกใจ...คิดไกลเกิน ฝันชื่น ตื่นแล้วจบ ดุจเพียงพบภาพผิวเผิน จำพรากก่อนใจเพลิน จะทำเมิน มิเมียงมอง
30 มีนาคม 2547 01:41 น. - comment id 238446
ดอกไม้ที่มอบให้ แทนหัวใจได้ยึดถือ มอบไว้ในกำมือ จะหาซื้อใช่มีขาย มอบให้ด้วยความซื่อ ไม่แย่งยื้อเอากับใคร อย่าเห็นเพียงดอกไม้ คือหัวใจมอบทั้งดวง กลอนเพราะนะ ความหมายดี
30 มีนาคม 2547 06:14 น. - comment id 238480
..กาพย์ยานี.. กระไรเลยนำคำ แคะค่อนชำเฉยเฉื่อยชา ...ใจรู้ ใจหวังมา ฝืนอุราร้าวระทม ..เจ็บเศร้าเคล้าในจิต มองมิ่งมิตรมิยินยล ..ใช่ว่าสุขกมล รักยังล้นมิเปลี่ยนแปลง
30 มีนาคม 2547 11:39 น. - comment id 238577
กลอนเพราะ....มาก~ ชอบมากๆเลย.....อย่างเพราะเลยค่ะ... สัมผัสก้อดีมากๆเลยล่ะ......เก่งมากๆ แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเสียงปรบมือ^_^
30 มีนาคม 2547 20:17 น. - comment id 238827
ดอกไม้ที่ในมือ ยังคงถือในมีมั่น ไม่เคยลืมสัมพันธ์ เธอกับฉันที่มั่นมี *-*แต่งได้ไพเราะและสวยงามด้วยความหมายค่ะ*-*
16 พฤษภาคม 2547 15:30 น. - comment id 268789
:)
3 มีนาคม 2548 02:18 น. - comment id 283577
มาให้กำลังใจคนแต่งจ้ะ ^_______________________^