ข้าพเจ้าคิดได้ จึงเป็น ข้าพเจ้าคิดได้ ข้าพเจ้าจึงมีอยู่ เป็นหอยปูติดดินกินสวะ บางครั้งข้าพเจ้ากลายเป็นพระ ท่องธรรมะละเมอเจอนิพพาน ครั้งแปรปรวนปรุงแต่งหลงแหล่งหล้า เป็นนางฟ้าสถิตสรวงสวรรค์ ครู่หนึ่งซึ้งหวามความรักนั้น โดนลงทันต์ให้เป็นหมูอยู่คอกนา นิ่งนึกตรึกจิตคิดแง่ร้าย กลับตรมตายโลกันต์อันโหดบ้า ครั้นห่างหายครายสักครา ก่อกำเนิดในป่ากินง้วนดิน แต่คล้ายๆฉันเป็นสายน้ำ ลึกล้ำวังวนป่วนป่นหิน หรือเป็นนกโบกฟ้าโบยบิน ร่วงสิ้นเป็นมัจฉาปลานัย เวียนวนปนเปเหว่ว้า หลงบ้าจนสิ้นอสงไขย และคงเป็นเช่นนี้อยู่เรื่อยไป ข้าพเจ้าคิดได้... จึงเป็น....
สุดสายปลายฟ้า 29 มี.ค. 2547 21:03 น. - ID 49814 
568
1
0
30 มีนาคม 2547 14:37 น. - comment id 238664
ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็ตามใจฉันไม่ว่า แต่อย่างไรในวิญญา ขอให้รู้ไว้ว่าเราเป็นดนดี *-*แนวคิดแปลกดีค่ะ*-*
31 มีนาคม 2547 19:34 น. - comment id 239332
อิๆๆ ขอบคุณค่าที่มาตอบ
4 เมษายน 2547 01:43 น. - comment id 241179
....ข้าพเจ้าคิดได้... จึงเป็น.... .......แนวคิดแปลกดีนะ....
4 เมษายน 2547 10:00 น. - comment id 241207
แปลกดีคะ....ชอบ
5 เมษายน 2547 23:55 น. - comment id 242104
ถ้าคนเราไม่ปรุงแต่งว่าเราเป็นโน่นเป็นนี่ คงจะได้พบกับความสุขที่แท้จริงนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
