เมื่อวานนี้ฉันเดี้ยงนั่งแทบจะไหม่ไหวเพราะว่าปวดหลัง ฉันไปจ้างเด็กเหยียบให้อาการของฉันยิ่งหนักไปกว่าเก่า กินยาแก้ปวดธรมดาก็ไม่หายฉันก็เลยไปซื้อยาแก้กล้ามเนื้ออักเสบ ยาพวกนี้ฉันเคยกินมาก่อนแล้วแต่ฉันไม่อยากกินมันมากเพราะว่า มันกัดกระเพาะฉันกินพร้อมกับกินข้าวไปเรื่อยๆหมอเคยแนะนำมา ฉันไม่ได้ไปหาหมอตามโครงการเพราะฉันต้องนั่งรออย่างน้อย4-5 ชม คนขายบอกฉันว่าชุดเดียวก็ขายแต่ฉันรู้ดีว่าอาการฉันเป็นอย่างไร และควรจะกินยาแค่ไหนเพราะว่าฉันเคยชินกับมันมายี่สิบกว่าปีแล้ว สาเหตุครั้งแรกนั้นฉันไม่รู้เลยฉันรู้แต่ว่าปวดอย่างมากฉันไปซื้อยามากิน ครั้งแรกเม็ดเดียวหายเลยแต่ตอนหลังฉันก็เป็นอีกบ่อยๆเพราะว่าเมื่อก่อน ฉันต้องทำงานประจำและงานเยอะมากและการนั่งของฉันไม่ถูกวิธีประกอบ กับความเครียดในเรื่องงานด้วยช่วงที่ฉันเข้าไปครั้งแรกเงินเดือนนิดเดียว แต่ฉันต้องทำงานย้อนหลังกลับไปอีก 2 ปี เป็นบัญชีที่เขาทำค้างเอาไว้ ฉันต้องเก็บงานย้อนหลังมาทำให้เสร็จช่วงก่อนหน้านี้ไม่มีคอมใช้ เขาใช้งานฉันเสียคุ้มค่าเจ้านายจะกินอะไรฉันต้องไปหาซื้อมาให้ ฉันต้องคอยชงกาแฟให้กินคอยล้างชามให้แถมยังต้องเป็นนักการอีก ฉันต้องกวาดพื้นถูพื้นล้างห้องน้ำคอยรับโทรศัพท์และต้องหัดโกหกอีก ทั้งที่เจ้านายนั่งอยู่ถ้าเขาไม่ต้องการรับโทรศัพท์ฉันก็ต้องโกหกเอาตัวรอด ช่วงนั้นฉันเพิ่งจะเริ่มทำงานใหม่ๆอย่างไรก็ต้องยอมทนเอาฉันมีผู้ช่วยอีกคน ซึ่งเขาไม่เป็นงานทางด้านนี้เลยฉันต้องมานั่งสอนและคอยหางานให้ทำ ตัวฉันไม่ใช่คนเก่งอะไรเลยที่ทำเพราะว่าต้องหาประสพการณ์เพราะว่า ที่นั่นเป็นสำนักงานบัญชีและทนายความและฉันก็เก็บเกี่ยวเอาประสพการณ์ ตรงนั้นมาเมื่อฉันต้องทำงานที่อื่น วันนึงวันนึงฉันทำงานจนโงหัวไม่ขึ้น บางที่เจ้าของห้องเขาให้เช่าเขาทวงเงินค่าเช่าสำนักงานฉันยังต้องสำรองจ่าย แลัววันนึงเขาให้ฉันเอาเอกสารไปแปลเมื่อฉันมองเห็นภาษาที่ง่ายไม่กี่บรรทัด ฉันดันเผลอไปพูดกับคนที่เขาแปลว่าง่ายๆแค่นี้เองหรือ ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่อง เพราะว่าฉันคิดว่าฉันแปลได้และไม่ต้องการให้เขาเสียเงินแต่ความหวังดีของฉัน มันทำเขาไม่พอใจฉันจึงต้องโดนให้ออกจากที่ทำงานทันทีโดยที่ไม่ได้เงินอะไรเลย สิ่งที่ฉันทำมันผิดหรือฉันทุ่มเททำงานอย่างหนัก ฉันเคลียร์งานของเก่าให้เขาจนหมด ฉันต้องคอยติดต่อกับผู้บริหารเพื่อที่จะติดต่อประสานงานกันว่าควรจะทำงานอย่างไร เพราะว่าแต่ละบริษัทส่งเอกสารมาไม่คบมีปัญหากับระบบการทำงานและการเสียภาษี ฉันต้องติดต่อผู้คนมากมายเพราะว่างานมันค้างอยู่เยอะมากสิ้นปีเขาให้โบนัส 200 บาท ตั้งสองร้อยบาทนะพออีกปีเขาไม่มีให้เพราะเขาบอกว่าเขาขาดทุนฉันมองไม่เห็นเลยว่า จะขาดทุนตรงไหนมีพนักงาน 3 คน เจ้าของ 2 คน และงานที่เขาทำนั้นมันเป็นกำไร อย่างมากมายฉันรู้หลังจากที่ฉันแยกตัวมาทำงานที่อื่นถึงฉันจะเสียความรู้สึกมาก แต่ฉันก็ไม่เสียใจหรอกนะถึงอย่างไรฉันก็เก็๋บเกี่ยวประสพการณ์มาได้เยอะ แต่เสียความรู้สึกมากกว่าเพระว่าตอนนั้นเจ้านายของฉันเขาขาดเงินในการปลูกบ้าน เขาจะกู้ธนาคารก็ไม่ทันด้วยความสงสารฉันก็เลยเอ่ยปากให้เขาขอยืมเงินไปแต่กว่า จะได้คืนมาก็เป็นปีและเขาให้ดอกเบี้ยฉันตามธนาคารให้ฉันไม่ได้ไปคิดเขามากมายอะไร เขาเป็นฝ่ายเอ่ยปากออกมาเองแต่พอมาถึงวันนึงเขาไม่เคยคิดเลยว่าฉันเคยช่วยเหลือ ทั้งการงานที่คลั่งคล้างมา 2-3 ปี และการที่ฉันได้ช่วยเหลือทางด้านการเงินแก่เขา
29 มีนาคม 2547 22:00 น. - comment id 238281
เห็นด้วยค่ะ ประสบการณ์ไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงินตรา แต่คุณทำงานเหมือนผู้หญิงไร้เงาเลยนะค่ะ เพราะผู้หญิงไร้เงาก็ทำงานเป็นเลขานุการเหมือนกันค่ะ แต่งานไม่หนักเท่าคุณเลยสบายหน่อย แต่เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ อ้อ ยาที่คุณทานเข้าไปบ่อย ๆ อาจจะดื้อยาได้ เปลี่ยนยาทานบ่อย ๆ ถ้าจะดีเหมือนกันนะค่ะ อ้อ แล้วก็พยายามหาหมอหน่อยเถิดค่ะ แม้ว่าค่ายามันจะแพ้ แต่มันก็กับสุขภาพเรานะค่ะ รักและห่วงใยเสมอค่ะ