สังคมของเธอ เธอสูงส่งในสังคมชนชั้นหนึ่ง ฉันคงก้าวไปไม่ถึงสังคมนั้น เธอดูเด่นเกินใครไปเทียบทัน ทำให้ฉันต่ำต้อยน้อยคุณค่า เธอนั่งกินอาหารร้านเลิศหรู มีสาวคู่เคลียคลอไว้รอท่า ส่วนตัวฉันกินข้าวเคล้าน้ำตา ใครก็ว่าน่าอดสูดูโง่งม เธอขี่เก๋งสุดโก้แสนโอ่อ่า แต่งตัวเท่ห์หรูหราสง่าสม ถ้อยวาจาหวานล้ำล้วนคำชม ได้ครับพี่..ดีครับผม..เหมาะสมครับท่าน เธอจิบไวน์แทนน้ำทุกยามค่ำ ร้องเริงรำกับแสงสีที่ชวนฝัน เพลิดเพลินอยู่อย่างสนุกได้ทุกวัน เลือกคัดสรรสิ่งดีดีให้ชีวิต ขออวยชัยให้เธอมีความสุข ใครจะทุกข์อย่างไรอย่าไปคิด รีบไขว่คว้าอย่ารอรีเมื่อมีสิทธิ์ เชิญญาติมิตรพร้อมหน้ามาอวยพร
25 มีนาคม 2547 22:28 น. - comment id 237001
กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ มาชื่นชมผลงานนะค่ะ
25 มีนาคม 2547 23:17 น. - comment id 237032
นั่นดิคะ ผู้ชายคนที่คุณบรรยายมาน่ะ คงแวดล้อมด้วยสาวสวยเรียงราย เลิศเลอหรูรังสรรค์ปานสวรรค์วิมานเมืองฟ้า ก็สมควรให้เขาอยู่อย่างนั้นไปเถิดคะ ก็บุญเค้านี่น่ะคะ ไม่เห็นต้องไปเปรียบอะไรกับเธอ ฯ อะไรเลย สังคมไทย แค่กรุงเทพฯนี่ก็มีคนกว่าหกล้านคน ก็หกล้านแบบ มีคู่ให้เห็นกว่าล้านคู่...ไม่เห็นจะต้อง ไปวุ่นวายใจอะไรเลย ทิกิไม่เห็นว่า ใครจะ จน ใครจะ รวย มันไป เดือดร้อนอะไรใคร ต่างคนก็ต่างอยู่ ต่างคน ต่างก็มีสังคมของตนไป ไม่เห็นจะแปลกประหลาดอะไรตรงไหน เออ..มันจะแปลกตรงที่ ไปบอกเค้าว่า นี่เธอ เธอมันคนละชั้นกับชั่น ตรงนี้แหละ แปลก... เพราะ เธอ คนนั้นคงจะตอบ ว่า ก็เริ่องของเธอไปสิ ชั้นก็ไม่ได้ไปสนอะไรเธอนี่นา เออ แปลกแฮะ ทิกิ
25 มีนาคม 2547 23:54 น. - comment id 237066
แวะมาชื่นชมผลงาน อ่ะ
29 มีนาคม 2547 22:11 น. - comment id 238292
คือช่องว่างที่ต่างกันของเราสอง ฉันจำต้องลาไกลหนีให้ห่าง ละครฉากสุดท้ายคือแยกทาง รักระหว่างเธอฉันพลันจบลง ขอบคุณ...คุณผู้หญิงไร้เงา...มากๆเลยจ้ะ ข้าพเจ้าก็ว่าแปลก......ขอบคุณ...คุณทิกิ...ที่ให้ข้อคิด....ตอนนี้ก็ปลงแล้วล่ะ แค่แวะมากอ่านผลงานก็ขอบคุณแล้วล่ะนะแม่จิตร...ขอบคุณหลายๆ ขอบคุณในน้ำใจของเพื่อนทุกคนมากนะจ๊ะ