สาวเอยแม่สาวตาหวาน นงคราญแน่งน้องผ่องใส เอวองค์อ้อนแอ้นอรทัย จับใจจริงเจ้าสาวอรัญ ยามเช้าแสงทองส่องเวหา กัลยาชวนกันไปไพรสัณ เกล้าผมห่มผ้าแพรพรรณ เฉิดฉันท์ดั่งโพยมโฉมพธู เหล่านุชสุดสวยนวยนาฏ ลีลาศยาตรเยื้องไปสู่ ปราสาทเขาน้อยสีชมพู ที่อยู่ริมไพรพนาวัลย์ หอมเอยกลิ่นแก้วกลางป่า เสียงยูงเป็ดก่าไก่ขัน ดำเนินเดินเรียงเคียงกัน ถึงถิ่นที่มั่นหมายมา น้อมก้มเกศกราบปราสาท อภิวาทเทวัญชั้นฟ้า ผู้สถิตถิ่นสถานบุราณมา บันดาลเบื้องบูรพาให้ร่มเย็น บทบรรเลงเพลงระบำ