กลัวทำไมกับการเสียใจ.. กล้าทำก็ต้องกล้าชดใช้กับความเสียหายเหล่านั้น มัวแต่หนีปัญหาก็เข้าหน้าเขาไม่ติด..ปรับความเข้าใจกัน คิดแต่ห่วงคนทางนี้ .. แล้วแต่คนทางนั้น .. ได้อย่างไร อย่ามัวแต่คิดเอาเอง.. หากมัวแต่เกรงว่าเขาจะเข้าใจบ้างไหม ประโยคคำพูดแค่ไม่กี่คำมีอะไรก็เอ่ยไป ไม่ใช่อยากจะพูดสิบคำแต่ขยับปากได้แค่คำเดียว..
24 มีนาคม 2547 16:49 น. - comment id 236264
ทำไมต้องเมินหน้าหนี หรือจะหลีกหลี้ไม่ยอมพบหน้า แล้วบ่อยให้ความเข้าใจผิดมาบอกลา และสิ่งที่ตามมาคือปัญหาของหัวใจ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
24 มีนาคม 2547 16:52 น. - comment id 236266
ชอบมากๆ
24 มีนาคม 2547 16:57 น. - comment id 236271
ก็มันห่วงหลายทางหันไม่ถูก นั่นก็ลูกนี่ก็เมียเพลียปัญหา มีแต่เรื่องกลุ้ม ๆ รุมอุรา คงอยากบ้าอยากจะหนีหนี้ยังไง *** อิอิ
25 มีนาคม 2547 09:52 น. - comment id 236645
อิอิ ขอบคุนค่ะ
25 มีนาคม 2547 12:40 น. - comment id 236732
แค่ร้องไห้เสียน้ำตาเพียงน้อยนิด อย่าไปคิดอะไรให้มากหลาย เรื่องผ่านแล้วก็ให้มันผ่านไป ถึงเสียใจไม่ดีขึ้นอย่าฝืนเลย... เรื่องบางเรื่อง ก็ต้องไม่ถือเป็นอารมณ์ อิอิ