นิราศเชียงใหม่-สันทราย บ่ายวันอาทิตย์

เจ้าขาว

แสงส่องลงตรงกบาลพาลนึกหิว
กระเพาะกริ้วตะโกนก้องต้องผวา
ตั้งแต่ตื่นยังไม่ได้แตะข้าวปลา
พี่ตี้พาไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเรือ
ตอนยังเด็กประถมจำได้ดี
อาจารย์ที่โรงอาหารดุปานเสือ
มื้อนั้นเป็นเส้นหมี่ลูกชิ้นเนื้อ
ใครกินเหลือโดนแกว่าน้ำตาคลอ
มาวันนี้มีประยุกต์ลูกชิ้นหมู
ดมกลิ่นดูถึงกับน้ำลายสอ
วัดสวนดอกออกซ้ายปุ๊บเห็นคนรอ
ชามเดียวพอไม่ขอเติมกลัวเพิ่มพุง
เสร็จธุระในเมืองของพี่ตี้
เราก็มีศึกใหญ่ให้รบพุ่ง
อุตส่าห์เดินทางมาจากกรุง
ทั้งหลานลุงนั่งเล่นเกมส์ออนไลน์
พี่แกแก่แต่หัวใจยังวัยหนุ่ม
เหมือนเสือซุ่มซ่อนลายพรางฤาจางหาย
วันดีดีคืนดีดีนี่แอบร้าย
แฟนซ้อนท้ายซิ่งฮาเล่เท่ห์เหลือเกิน
จนบ่ายสี่พี่ก็เกิดหิวอีกครั้ง
เราก็ยังกินได้ไม่เคอะเขิน
บุพเฟ่ห์เสต็กศาลเด็กนั่งเพลิน
เดี๋ยวนี้เจริญย้ายมาตั้งอยู่ริมปิง
				
comments powered by Disqus
  • tiki

    24 มีนาคม 2547 03:26 น. - comment id 235937

    อืมม์ น่ากินไปด้วยค่ะ หิวเลย
  • วิจิตร ภู่เงิน

    24 มีนาคม 2547 13:02 น. - comment id 236095

    ดีครับผมชอบคนที่แต่ได้เป็นเรื่องเป็นราว..อ่านแล้วเข้าใจดีครับ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 มีนาคม 2547 14:26 น. - comment id 236136

    อ่านแล้วหิวเหลือหายท่านเจ้าขาว
    รู้หรือเปล่าทำให้ใครหิวโหย
    อ่านแล้วต้องรีบหามากอบโกย
    ให้เราโดยไม่ต้องคิดพิจารณา
    
    ว่าเรานั้นควรสั่งเจ้าอาหาร
    ทั้งคาวหวานตามใจให้ซื้อหา
    เพื่อให้อิ่มท้องที่ฟ้องอุรา
    ว่าหิวหนากับอาหารอยากทานเหลือเกิน
    
    *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ  ใช้คำได้ไพเราะดี ค่ะ ชอบมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน