แสงส่องลงตรงกบาลพาลนึกหิว กระเพาะกริ้วตะโกนก้องต้องผวา ตั้งแต่ตื่นยังไม่ได้แตะข้าวปลา พี่ตี้พาไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเรือ ตอนยังเด็กประถมจำได้ดี อาจารย์ที่โรงอาหารดุปานเสือ มื้อนั้นเป็นเส้นหมี่ลูกชิ้นเนื้อ ใครกินเหลือโดนแกว่าน้ำตาคลอ มาวันนี้มีประยุกต์ลูกชิ้นหมู ดมกลิ่นดูถึงกับน้ำลายสอ วัดสวนดอกออกซ้ายปุ๊บเห็นคนรอ ชามเดียวพอไม่ขอเติมกลัวเพิ่มพุง เสร็จธุระในเมืองของพี่ตี้ เราก็มีศึกใหญ่ให้รบพุ่ง อุตส่าห์เดินทางมาจากกรุง ทั้งหลานลุงนั่งเล่นเกมส์ออนไลน์ พี่แกแก่แต่หัวใจยังวัยหนุ่ม เหมือนเสือซุ่มซ่อนลายพรางฤาจางหาย วันดีดีคืนดีดีนี่แอบร้าย แฟนซ้อนท้ายซิ่งฮาเล่เท่ห์เหลือเกิน จนบ่ายสี่พี่ก็เกิดหิวอีกครั้ง เราก็ยังกินได้ไม่เคอะเขิน บุพเฟ่ห์เสต็กศาลเด็กนั่งเพลิน เดี๋ยวนี้เจริญย้ายมาตั้งอยู่ริมปิง
24 มีนาคม 2547 03:26 น. - comment id 235937
อืมม์ น่ากินไปด้วยค่ะ หิวเลย
24 มีนาคม 2547 13:02 น. - comment id 236095
ดีครับผมชอบคนที่แต่ได้เป็นเรื่องเป็นราว..อ่านแล้วเข้าใจดีครับ
24 มีนาคม 2547 14:26 น. - comment id 236136
อ่านแล้วหิวเหลือหายท่านเจ้าขาว รู้หรือเปล่าทำให้ใครหิวโหย อ่านแล้วต้องรีบหามากอบโกย ให้เราโดยไม่ต้องคิดพิจารณา ว่าเรานั้นควรสั่งเจ้าอาหาร ทั้งคาวหวานตามใจให้ซื้อหา เพื่อให้อิ่มท้องที่ฟ้องอุรา ว่าหิวหนากับอาหารอยากทานเหลือเกิน *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ใช้คำได้ไพเราะดี ค่ะ ชอบมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*