น้อมไปคิดถึงคุณครูผู้สั่งสอน ในบทตอนวัยเยาว์เราหมั่นเขียน คุณครูสอนเขียนจดหมายในบทเรียน เด็กจงเรียนครูจะสอนตั้งใจฟัง ก่อนอื่นนั้นมีดินสอและกระดาษ ยางลบสะอาดอีกหนึ่งอันปันเพื่อนมั่ง พับกระดาษกึ่งหนึ่งทำหรือยัง อย่ามานั่งตาลอยคอยฟังครู ต้องวัดโน่นวัดนี่อีกตั้งแยะ ย่อหน้าและเว้นวรรคด้วยคำหรู ด้วยความเคารพอย่างสูงส่งถึงครู พวกหนูหนูจงจำไว้ในใบลา ยังจำได้ให้จ่าหน้าซองด้วย ตีซองสวยแปะสแตมป์อย่าลืมหนา เจ็ดสิบห้าสตางค์เคยจำมา ธรรมดาจะถูกกว่าลงทะเบียน มาวันนี้ครูจากไปไร้จดหมาย แต่มีสายรายงานท่านเกษียณ กลับไปสอนชาวบ้านสานตะเพียน คงการเรียนการสอนตอนบั้นปลาย..
23 มีนาคม 2547 23:13 น. - comment id 235793
เดี๋ยวหา แสตมป์สะสมให้ค่ะ ทิกิ
23 มีนาคม 2547 23:40 น. - comment id 235821
อยากจะเขียนจดหมายไปหาครู ให้ครูได้รับรู้ในวันนี้ ว่าลูกศิษย์ยังรักและจำได้ดี กับวิชาเหล่านี้มาจากฝีมือครู *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ*-*
24 มีนาคม 2547 01:10 น. - comment id 235902
เขียนเก่งนะ ... บรรทัดสุดท้าย สองวรรคหลัง ควรจะสัมผัสคำด้วย..และพยายามให้อยู่ในแปดคำ.. ขอโทษนะ..อยากให้คุณเขียน ให้ไพเราะมากๆขึ้น..
24 มีนาคม 2547 16:56 น. - comment id 236270
คุณtiki: ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ สะสมได้หลายเล่มแล้วค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา: ขอบพระคุณค่ะ คุณคนจำแลง: ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากเลยค่ะ ได้แก้ไขแล้วค่ะให้สัมผัสกันตามที่แนะนำมา ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ได้กรุณามาอ่านและให้คำแนะนำ กุ้งน่าจะเป็นฝ่ายขอบพระคุณมากกว่าค่ะ ...น้อมรับทุกความคิดเห็นด้วยความยินดียิ่ง...