ฟ้าทะมึนลมกรรโชกโบกลารัก เก็บใจปักไว้ในตัวมัวหมองเศร้า บอกตัวเองว่าความรักช้ำหนอเรา วัฐจักรแห่งความจริงซิบังเกิด ขุนเขาอันกว้างใหญ่ แข็งแกร่ง ใจคนใช่ อ่อนแอ เก็บส่วนนิดของขุนเขา ไว้ในใจ ใจแข็ง ดี ใจอ่อน ไม่ดี ยอมรับในความจริง ยิ้ม สุข สู้ ทิ้งความหลังไว้กับอดีต ยิ้ม สุข อดีตกาลเมื่อก่อน ความรักที่ยิ่งใหญ่ มันมีค่า แต่ถ้าไม่รู้จักรัก หลายๆ คนบอก มากมายคำตอบ ว่าความรักคือดอกไม้ดอกหนึ่ง ที่ต้องดูแล ปกปักรักษา แต่บางครั้งความรักที่ดูแลอาจมาทำร้ายตัวเอง จริงดังว่า
23 มีนาคม 2547 15:29 น. - comment id 235541
ศิลารักปักใจยากไถ่ถอน ยากจะคลอนเมื่อรักไหลหลง ล่วงความรักมักพาใฝ่พะวง เหมือนดั่งคนติดบ่วงรักหนักใจ. แก้วประเสริฐ.
23 มีนาคม 2547 17:14 น. - comment id 235587
พึงเก็บรักไว้ในใจให้สูงค่า ดังศิลาดูแลดอกไม้อ่อน หากไม่มีแท่นผาศิลารอน ไหนดอกไม้จะได้ชอนขึ้นให้ชม ทิกิ_tiki
23 มีนาคม 2547 18:38 น. - comment id 235626
ถ้าความรักคล้ายดอกไม้ คงจะหอมมากมายในทุกที แต่เมื่อเฉาหรือโรยลาค่าคงไม่มี จึงทำให้เราเศร้าเพียงนี้โอ๋รักเรา *-*ชอบกลอนบทแรกนะค่ะ*-*
23 มีนาคม 2547 23:47 น. - comment id 235833
แต่งได้ดีค่ะ