อนิจจาหรืออนิจจัง

แก้วประเสริฐ

        ใต้ร่มพฤกษาพระพายโชยชวนชื่นจิต
ความย้อนคิดถึงอดีตจิตหวั่นไหว
มันซับซ้อนยอกย้อนในดวงใจ
สิ่งผ่านไปหลายหลากยากกลับคืน

         ยืนจ้องมองมวลไม้หลายสีสัน
สีของมันเปลี่ยนไปคล้ายสะอื้น
ต้นเดียวนั้นใบมากสียากจะฟื้น
สู่กลับคืนสีเดียวกันนั้นยากจริง

          อนิจจาทุกสิ่งนี้มีขึ้นอยู่ในโลก
ย่อมมีโศกสุขคละคล้าในทุกสิ่ง
มันผันแปรเปลี่ยนไปสุดประวิง
หัวใจหญิงหรือชายให้เหมือนกัน

         อนิจจังนั้นถ่องแท้แก่คนทั้งหลาย
มันกลับกลายแปรผันไม่สุขสันต์
ทุกข์ทั้งหลายย่อมครอบครองใจกัน
อนัตตานั้นพลันตามมาหาแน่นอน

         ลมโบกพัดใบไม้หลุดจากขั้ว
ปลิวไปทั่วใกล้ไกลคล้ายคำสอน
สัจธรรมพระสัมมาว่าไว้เป็นตอน
ใช้สั่งสอนให้หลุดพ้นจากทุกข์ใจ

         อนิจจาอนิจจังฉันกล่าวไว้ให้ได้เห็น
ดุจดังเช่นใจฉันผ่านไปไม่ผ่องใส
บัดนี้เล่าคืนสู่กลับสุขไม่ทุกข์ใจ
จิตผ่องใสคล้ายมองเห็นสัจธรรม

         ทรุดกายลงนั่งมองธรรมให้เกิดจิต
เพ่งพินิจจิตเอามวลแมกไม้เป็นตัวกล้ำ
กระทำจิตกายใจไว้เพื่อให้เกิดทางนำ
เพื่อกระทำใจเราคลายให้สบายอารมณ์.

                      แก้วประเสริฐ.