......แฟนเก่า....

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

เอากลอนที่แต่งกะหนึ่ง มาให้อ่านอีกแล้วค่ะ .....
...หนึ่ง.....
เรื่องบังเอิญ...
เกิดขึ้นกับแขกไม่ได้รับเชิญ อย่างฉัน
บังเอิญมาเจอตอนที่เขากับเธอ สวีทกัน
คนมันเยอะ โต๊ะมันเต็มก็แค่นั้น เลยขอฉันนั่งด้วยคน
ก็ไม่ได้อยากนั่งตรงนี้เท่าไหร่
แต่ก็คงต้องฝืนใจ มาร่วมโต๊ะกันอีกหน
อยากกินอะไรก็ตามสบายนะ คิดซะว่าไม่มีฉันสักคน
พอดีร้านโปรดแล้วก็หิวซะจน ไม่อยากทนไปกินไกลๆ
กับข้าวมื้อนี้มันอาจจะฝืดคอ
ใช้เวลาไม่นานนะอยากจะขอ..แค่นี้จะได้ไหม
เมื่อก่อนขอมากกว่านี้ เธอก็ไม่เห็นว่าอะไร
ลืมแล้วหรือที่เธอบอกว่าชีวิตก็ให้ได้ ไม่ยากเย็น
เข้าใจแล้ว ว่าวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยน...
การเจอกันคงทำให้เธอเลี่ยน ไม่อยากมาเห็น
คนที่เธอเคยชอบมองตา แต่วันนี้กลับทำมันไม่เป็น
จำได้หรือเปล่าคนที่โดนบีบเค้น ให้กลายเป็นคนเลือดเย็นอย่างทุกวัน
มานั่งเป็นก้างข่มคอเธอโดยไม่รู้สึก
อย่าเพิ่งนึกว่าลึกๆ ฉันจะรู้สึกจริงอย่างนั้น
ที่แท้ก็เจ็บแสบและเจ็บแปลบอยู่เหมือนกัน
แต่จำไว้ว่าแฟนเก่าอย่างฉัน คิดง่ายๆ จะทิ้งกัน อย่าฝันเลย
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
แฟนเก่า....
นานแล้วที่เราไม่ได้พบหน้า
บังเอิญจังนะ ที่ฉันก็มีคนของฉันมา
เลยไม่ได้เค้าไปทักทายเหมือนเคยมาอย่างทุกที
อย่าโกรธเลยนะ ไม่ได้ตั้งใจมากวนใคร
แค่บังเอิญอยากพาคนเก่าๆมาในที่ที่ฉันเคยไป เท่านี้
ไม่ได้ตั้งใจให้มาเจอกัน...ให้อะไรมันตึงเครียดเต็มที
แล้วเธอเองจะทำตัวเกเรไปแบบนี้เพื่ออะไร
ในเมื่อตอนฉันอยู่เธอก็ไม่เคยสน
ปล่อยฉันเหนื่อย..ดิ้นรน...จนวิ่งตามไม่ไหว
จะมาหวงอะไรนักหนา...วันที่รักไม่มีค่า..แค่จบไป
กะแค่ผู้หญิงที่เธอปล่อยไว้...แล้วมีคนเห็นค่าเค้าเก็บไป แค่นั้นเอง