อาทิตย์ฉาย กรายแสด ที่แผดร้อน นกเลียบรอน บินไป ตามไม้ไหว ทิวต้นอ่อน ย้อนลมพริ้ว ปลิวไปไกล กระแสใส สายธารา เอื่อยมาจร ไบไม้ปลิด ขั้วคว้าง ลงกลางน้ำ เรื่อยรอยล้ำ ไหลไป ตามสายศร โขดหินแกร่ง แบ่งทาง ก็ร้างรอน แยกทางจร ฉีกวิถี ที่รินลอย ระรอกลม ระดมพัด สะบัดไม้ นกแตกรัง แยกร้างไป ไกลลูกน้อย เมฆาล่อง ทั่วท้องฟ้า นภาลอย ลิ่วไปปล่อย ณ แห่งไหน ถิ่นใดควร พัดผ่านโลก โบกเวลา ก็ลาเลื่อน ที่ทิ้งเหลือน รอยความหลัง ยังหอมหวล แม้ตกถิ่น ดินไกล มิวายครวญ ก็จากสิ้น ปลิดตรวน ที่รวนพัน เมื่อลมสิ้น กลิ่นพายุ ที่ครุร้อน ก็เหนือยอ่อน รอนแรง แบ่งอาสัญ สักเพียงช่วง จักล่วงคืน ยั่งยืนนาน ย้อนรอยนั้น ลงตรงกาล สักวันนึง
19 มีนาคม 2547 15:45 น. - comment id 233428
ดีแล้วค่ะ ลงบทสุดท้าย บาทสาม ไม่ ตาม พัน สัญ ไป นาน หาคำใหม่แก้ได้ค่ะ ทิกิ มาชื่นชม
19 มีนาคม 2547 16:36 น. - comment id 233446
แวะมาอ่านค่ะ กลอนไพเพราะ ค่ะ
19 มีนาคม 2547 18:06 น. - comment id 233475
มาทักทายพี่พู่กันนะคร่า แต่งกลอนได้ดีมากมายคร่า
19 มีนาคม 2547 19:14 น. - comment id 233495
เพราะคับพี่กวาง..^_^
19 มีนาคม 2547 20:30 น. - comment id 233533
สายลมพริ้มริ้วอ่อนค้อนยอดหญ้า ใบไม้ปลิวทิวฟ้าท้าแดดฝน เมื่อคืนค่ำคล้อยผ่านกาลเวียนวน ใบไม้หล่นร่วงลับไม่กลับคืน
19 มีนาคม 2547 21:27 น. - comment id 233556
อ่านแล้วเหมือนล่องลอยไปกับธรรมชาติจังเยยย ชอบๆๆ ^^ อือชอบตรงที่มีสัมผัสในวรรคอ่ะ มันอ่านแล้วเพราะ รื่นหูดี ^^อิอิ แวะมาทักทายและจะติดตามอ่านตลอดนะคะ
19 มีนาคม 2547 21:51 น. - comment id 233566
กลอนเพราะมากๆ คับ ^_____^
19 มีนาคม 2547 23:07 น. - comment id 233604
โอ๊ะโย๋!!พี่กวางกลับมาแล้ว........^__^ มั่วไรกันเพราะอย่างเนี้ยนะ อืมๆช็อกแล็ตก็ไม่ค่อยได้มาเหตุเพราะคอมพ์มันเหวอๆบ่อยๆน่ะค่ะ...ก็จาพยายามมาแอบดูละกัน อิๆ
19 มีนาคม 2547 23:24 น. - comment id 233613
กลอนไพเราะดีค่ะ...^_^
19 มีนาคม 2547 23:49 น. - comment id 233632
รู้สึกได้คืนสู่ธรรมชาติจังค่ะ ... เห็นสีเขียวๆลอยอยู่ตรงหน้าเลยล่ะ เขียนได้ดีค่ะ ... ชื่นชมๆ
20 มีนาคม 2547 00:56 น. - comment id 233670
กลอนไพเราะครับ บรรยายได้ดีมากครับ ขอชมเชยครับ แก้วประเสริฐ.
20 มีนาคม 2547 02:34 น. - comment id 233709
คุณผิดมาก ๆ นะครับ เพราะคุณทำให้ผมอยากไปเที่ยว
20 มีนาคม 2547 02:57 น. - comment id 233714
น้องกวาง หายไปนานเลยนะ กลับมากลอนยังเพราะเหมือนเดิม แวะมาเยี่ยม ด้วยความคิดถึงค่ะ
20 มีนาคม 2547 07:51 น. - comment id 233743
..ไพเราะ..มากเลยคะ..พี่พู่กันฯ... ..แต่งได้..ดีจังเลยคะ.. ...เรน..คิดถึง..นะคะ..
20 มีนาคม 2547 13:07 น. - comment id 233813
มาทักทายค่ะ... จาเปงกำลังใจให้นะคะ - - - - - กลอนเพราะจังเลยค่ะ - -
21 มีนาคม 2547 23:57 น. - comment id 234655
เมื่อลมสิ้นกลิ่นพายุที่ครุร้อน ก็เริ่มอ่อนโรยแรงมิแรงหนา ยิ่งหนาวันพายุร้อนผ่อนกายา ก็เลยซาอยู่พัดกับลมแรง *-*กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ แต่เนื้อหาแบบนี้พี่ไม่ค่อยถนัด ขอมั่ว ๆ หน่อยนะจ๊ะน้องชาย รักและคิดถึงน้องชายเสมอนะค่ะ*-*
23 มีนาคม 2547 12:36 น. - comment id 235426
ขอบคุณ ทุก ๆ คนมากนะครับ ซึ้ง.........