เดินดงลายเสือ

นกตะวัน

ในขณะที่เรากำลังเดินออกจากสวนท้อ เสียงโทรศัพท์มือถือของนายเกษตรดังขึ้น หมอหม่องโทรมารายงานจากยอดดอย มีคนเห็น นกเดินดงลายเสือ (Scaly Thrush) กับ นกปากซ่อมดง (Eurasian Woodcock) ในอ่างกา ข่าวนี้ทำให้เราตื่นเต้นรีบบึ่งรถตู้ขึ้นมายอดดอยอีกครั้ง เราเดินลงไปถึงขอบอ่างกา แล้วเลี้ยวขวาเดินเลียบขอบอ่างกาไปเรื่อย จนถึงจุดที่มีผู้พบนกสองชนิดนั้นซึ่งอยู่บริเวณเดียวกัน ตามคำบอกเล่าของหมอหม่อง 
ใต้ร่มเงาเหล่าไม้ใกล้ขอบอ่าง		
แม้รกร้างไร้นกโผผกหนอ
แต่พวกเราเฝ้ากันขยันรอ			
นั่งลืมท้อใกล้เที่ยงไม่เลี่ยงลา
แล้วความฝันพลันจริงสิ่งหนึ่งไหว		
เคลื่อนข้างในแนวขอนค่อนทางขวา
กระโดดออกซอกแซกมุดแหวกมา		
ทั่วกายาอย่างเสือลายเหลือเกิน
นกเดินดงตรงหน้าท้าทายกล้อง		
เราส่องมองแทบเมื่อยมันเฉื่อยเขิน		
เดี๋ยวโดดเข้าเฝ้าดงตรงขอนเพลิน		
เหมือนแกล้งเมินมองเราเอาแต่อาย
พลันโดดออกซอกซอนข้างขอนใหญ่		
กว่าจะได้ดูตัวกลัวบินหาย
แค่แปลบเดียวเลี้ยวเผ่นซ่อนเร้นกาย		
น่าเบื่อหน่ายนกจริงใยหยิ่งจัง	
เรายังคงนั่งเฝ้าอยู่ที่เดิม แม้ว่านกเดินดงลายเสือออกมาปรากฏตัวแล้ว เพราะเรายังไม่เห็นนกปากซ่อมดงนั่นเอง จึงต้องนั่งรอต่อไป จนกระทั่งเริ่มเบื่อหน่ายและต่างคนต่างหิวกันแล้ว จึงตัดใจลาลุกออกจากที่นั่นเพื่อขึ้นไปหาอะไรรองท้องสักหน่อย ในไม่ช้าเรามารวมกันหน้าร้านค้าบนเนินอีกครั้ง หาซื้ออะไรมากินรองท้อง แล้วเดินเข้าไปดูบอร์ดในอาคารนิทรรศการ หลังจากนั้นจึงแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวเพื่อเตรียมตัวลงจากยอดดอย