ดูดิเรา เป็นเอามาก น่าขายหน้า ไปทำท่า ทอดสะพาน ผ่านให้เขา แต่เจ้ากรรม เขาไม่เดิน มาทางเรา ทำตัวเรา หน้าแตก เย็บไม่ทัน ต้องหลบมุม ไปทำแผล ก่อนพี่เอ่ย ซักพักเลย จะทำใจ ไม่ให้ฝัน ขอโทษด้วย เข้าใจผิด คิดไม่ทัน อย่างคุยกัน ขอยกเลิก โปรดอภัย ด้วยรักเขา มากมาย เกินหักห้าม จึงต้องตาม อามรมณ์ฝัน ไปถึงไหน เป็นผู้หญิง เฮ้อ..ลำบาก มากเกินไป จะอย่างไร มัทรักพี่ ไม่มีลืม มัทเข้าใจผิดไปเองอ่า......... ไม่โทษหรอกนะคะ.........แต่ มัทไม่รู้จะพบหน้าพี่ได้อย่างไร หน้าแตกเย็บไม่ติดอะ คิดว่าเขาคงต้องการเรา อย่างที่เราต้องการเขา แต่..เปล่าเลย แค่เข้าใจผิดกันเท่านั้น
18 มีนาคม 2547 09:45 น. - comment id 232707
เข้าใจผิด คิดใหม่ ได้น้ะน้อง ไม่ต้องหมอง ใจมัว กลัวจะผิด เราเกิดมา เป็นมนุษย์ มีความคิด สิ่งที่ผิด แก้ไขได้ ไม่ต้องกลัว พี่ยังเหมือนเดิมน้ะ
18 มีนาคม 2547 09:49 น. - comment id 232708
นำบทกลอนที่เขียนให้ว่าพี่อยากเดินข้ามสะพานนี้มาลงด้วยน้ะคนดี
18 มีนาคม 2547 12:28 น. - comment id 232783
กลอนน่ารักดีค่ะ แต่แบบนี้ดูได้แจมไม่ถูกค่ะ อิอิ