......หมกตัวในห้องกว้าง นั่งเล่นกับความอ้างว้างเงียบเหงา สาวยลมหนาวดชยแฝ่วพัดบางเบา ชวนพร่ำเพ้อถึงความรักครั้งก่อนเก่ามา ......เอื้อมือเปิดเพลงเบาเบา ช้อนแววตาสร้อยเศร้าแหงนมองฟ้า แล้วปาดน้ำใสที่หลรินจากสองตา กระซิบบอกหัวใจตัวเองว่าไม่เป็นไร ......แต่แล้วความเหว่ว้า ทำน้ำใสใสไหลรินจากตาครั้งใหม่ เมื่อคิดได้ว่าไม่มีค่าสำหรับใครใคร ความบอบช้ำที่มีจึง..ยิ่งใหญ่..เกินกว่าใครจะทัดทาน
16 มีนาคม 2547 21:42 น. - comment id 231889
ขอโทษที่ค่ะ....เครื่องแฮงค่ะ กลอนเลยออกไปก่อนที่จะเรียบร้อย (ฉบับนี้เรียนร้อยคะ)
16 มีนาคม 2547 21:53 น. - comment id 231893
อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้อยุ่ในโลกนี้คนเดียวนะคะ หาเพื่อนซิคะได้ไม่เหงา
16 มีนาคม 2547 22:34 น. - comment id 231912
ที่นี่มีเพื่อนค่ะ
16 มีนาคม 2547 23:02 น. - comment id 231931
********* แต่งได้เพราะมาก เอาใจช่วย บอกตัวเองนะ ว่าไม่เป็นไร ความรักครั้งนี้อาจผิดหวัง แต่ความรักครั้งหน้าอาจยิ่งใหญ่ลึกซึ้ง จนเมื่อหันกลับมามอง จะสงสัยในใจว่า ทำไมเราเสียใจในรักครั้งที่แล้วได้มากมายขนาดนั้น
17 มีนาคม 2547 10:35 น. - comment id 232112
แต่งเพราะมากแต่เขียนผิดเยอะจนงงงงงงงงง
17 มีนาคม 2547 11:05 น. - comment id 232141
ความอ้างว้างยังอยู่เคียงข้างกาย ความเดียวดายยังอยู่เคียงข้างฝัน ความรู้สึกโดดเดี่ยวเกี่ยวผูกพัน ความไหวหวั่นอยู่ข้างทุกทางเดิน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย ชอบค่ะชอบ*-*
17 มีนาคม 2547 15:26 น. - comment id 232370
หากเราศรัทธาในความรัก.... ก็ไม่ยากเกินไปที่หัวใจจะมีรอยยิ้ม.... และหากเรามั่นคงในความรัก... เป็นเรื่องง่ายที่จะเกิดรักแท้.... ในความรักของเรา..... *+*+กลอนน่ารักค่ะ+*+*+
14 กันยายน 2548 14:20 น. - comment id 268562
เคยคิดว่าโลกนี้ไม่มีใคร แต่แล้วมันก็ไม่มีใครจริงๆ