อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๏ คำหวานผสานพจน์.............รึสะกดกมลหมาย มอมจิตนิมิตกลาย..................ผิวะคล้ายกะกลมนต์ ฯ ๏ มาเสกอเนกฤทธิ์................สวนิตสนานผล พาหลงพะวงจน......................จรดลมิพ้นกัน ฯ ๏ ก็น้องจะปองฟัง...................วทะดังวิภังค์พรรณ พาพจนาสรร...........................สรนั้นเสนอนวล ฯ ๏ น้ำคำและน้ำเสียง.................สุตะเพียงเผดียงหวน หากแท้และแน่อวล..................ระอุอุ่นละมุนไอ ฯ ๏ อาบรักและภักดี...................นยะนี้สิแน่ไข ขอน้องสนองใจ.......................ระบุไว้ระบายความ ฯ ๏ คำหวานผสานพจน์...............รึสะกดกมลหวาม วากย์ในฤทัยตาม.....................รติมั่นฉะนั้นแล ๚ะ ๑๕ มีนาคม ๒๕๔๗
วฤก 16 มี.ค. 2547 11:24 น. - ID 48829 
1059
4
0
16 มีนาคม 2547 13:44 น. - comment id 231637
แต่งได้ไพเราะจังเลยค่ะ ชื่นชมผลงานเสมอนะค่ะ
16 มีนาคม 2547 13:57 น. - comment id 231646
ได้ชื่นชม และศึกษา เป็นบุญแท้
16 มีนาคม 2547 14:07 น. - comment id 231652
สิบสี่ค่ำข้างแรมดาวแจ่มฟ้า ละห้อยหาเพ็ญจันทร์เพ้อฝันถึง เยื่อใยอันรัญจวนชวนคำนึง รักซาบซึ้งอยู่เสมอแม้เธอไกล ยิ่งคืนแรมดาวรายคล้ายยิ้มเย้ย โอ้อกเอ๋ยคนดีอยู่ที่ไหน แม้ว่าจันทร์ยังกระจ่างอยู่กลางใจ ก็หวั่นไหวว้าเหว่เวลารอ ลมรำเพยผ่านผิวก็หวิวหวาด เจียนจะขาดลงไปแล้วใจหนอ หยาดน้ำค้างพร่างพรำน้ำตาคลอ เรไรพ้อเพลงเศร้าเพียงเราครวญ แล้วหริ่งหรีดกรีดเสียงสำเนียงโหย ราตรีโชยกลิ่นขจายจากท้ายสวน ถวิลเมื่อหอมละมุนกรุ่นเนื้อนวล รอเธอหวนมาหานับราตรี จวบฟ้าเริ่มรำไรเมื่อใกล้สาง ดาวเลือนลางเหมือนฝันอันริบหรี่ อาจคนไกลกำลังหลับกับฝันดี ขณะที่เราตื่นสะอื้นคอย ทั้งไร้เดือนเลือนดาวเคยพราวฟ้า เพียงน้ำตาปลอบเรายามเหงาหงอย ว่าแม้ข่าวคนไกลไร้ร่องรอย แต่อย่างน้อยมีเงาในหัวใจตรม
16 มีนาคม 2547 21:08 น. - comment id 231874
เพราะมากค่ะ ขอคารวะมา ณ ที่นี้
16 มีนาคม 2547 22:19 น. - comment id 231904
มาพบประสบพักตร์ สุภลักษณ์พิลาสใส ยอมรับประทับใจ ระติใช่นะโฉมศรี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
