ฉันจำได้ทุกเรื่องราวของเรา ทุกสิ่งรอบตัว ทุกรายละเอียด ในวันแรกที่เจอกัน แม้นในวันนี้ เวลานี้ เรื่องราวของเราจะจบลง... ... ในความทรงจำของฉัน หลายสิ่งสงบนิ่ง แต่บางสิ่งยังเคลื่อนไหว -- ร้านกาแฟร้านเดิม กับบางสิ่งที่เหมือนเดิม แต่เปลี่ยนไป -- รูปภาพเดิมกับโต๊ะตัวเก่าริมหน้าต่าง อีกแจกันที่วาง อยู่ริมผนัง แว่วเสียงเพลงเก่า อ้อยอิ่ง ชวนฟัง หอมกลิ่นดอกพุด ชวนฝัน ในวัน ฟ้าสีจาง เสียงบดเม็ดกาแฟ ดังมาแผ่วเบา ถ้วยกาแฟสีเก่า ตั้งอยู่สงบนิ่ง ภาพสีน้ำใบเดิม สื่อสาร บอกเล่าความจริง ว่าแม้นบางสิ่งเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนไป -- กลับมาที่เดิม เพื่อตามหาความทรงจำ -- กลับมายืนที่เก่าที่เคยคุ้นตา กับวันเวลา ที่ไหลผ่านเหมือนฝัน จนวันนี้ล่วงเลยมานานวัน คนที่กลับมายืนที่เดิม คือฉันคนเดียว โต๊ะตัวเดิมสีเก่าอยู่ริมเฉลียง ยังแว่วยินเสียงของเธอ ว่ารักฉัน แต่วันนี้ เธอแค่คือใครคนหนึ่งที่ลืมกัน แม้คืนวันจะผ่านดังฝัน แต่ฉันเก็บความทรงจำไว้ในใจ ว่ากาลครั้งหนึ่งของวันเวลาหนึ่ง ฉันเคยซึ้งกับใครคนหนึ่งมากเพียงไหน เคยผูกพันกันมากมายเพียงไร เคยสานสายใยร้อยจิตใจร่วมกัน แ ม้ ก ร ะ ทั่ ง ต อ น นี้ เ ธ อ ยั ง อ ยู่ ต ร ง นี้ เ ธ อ ยั ง อ ยู่ ที่ ที่ มี ใ ห้ เ ธ อ เ ส ม อ เ มื่ อ ใ ด ฉั น ห ว น กลั บ ม า ที่ เร า แ ร ก เ จ อ ยั ง มี ร อ ย ยิ้ ม เ ส ม อ ใ ห้ กั บ เ ธ อ ใ น ค ว า ม ท ร ง จำ ที่ ส ว ย ง า ม
16 มีนาคม 2547 11:57 น. - comment id 231569
....ต้นเอยต้นโศก ก้านกิ่งโยก...ดอกโศกพราว...สกาวไหว ต้องสายลม...พรมพลิ้วพัด...สะบัดใบ โศกยืนนิ่ง...แผ่ขยาย...ให้ร่มเงา ....ลมสงัด...ผลัดบางใบ...ร่วงสู่พื้น โศกเจ้าฝืน...ยืนต้นเงียบ...ดั่งคนเหงา ฟังคล้ายเสียง...สะอื้นหา...มาเบาเบา อยากถามเจ้า...ว่าโศกเศร้า...ด้วยเหตุใด ....ท้องนภา...เริ่มเปลี่ยนสี...เป็นมืดมิด โอบรอบทิศ...ปิดแสงทอง...ที่ผ่องใส เงาโศกทอด...กอดผืนดิน...ดั่งอาลัย ยามลมไกว...ดอกร่วงหล่น...ดุจอำลา ....เจ้ายืนต้น...เพียงเดียวดาย...ใต้ฟ้ากว้าง คงอ้างว้าง...สิ้นหนทาง...ร่ำเรียกหา จึงได้แต่...แค่พลิ้วใบ...เมื่อลมพา เจ้าโหยหา...ใจของข้า...ยิ่งคร่ำครวญ ....ข้าก็โศก...วิโยคนัก...รักมาร้าง เพียงครึ่งทาง...ก็เหินห่าง...ให้ใจหวล หมดสิ้นรัก...หักสวาท...อนาถนวล ข้าก็ซวน...ทั้งใจกาย...แทบวายวาง ....เจ้าต้นโศก...เจ้าโศกใย...ให้เศร้าหมอง เจ้าลองมอง...มาที่ข้า...สักคราครั้ง ข้าก็อยู่...เพียงเดียวดาย...ตามลำพัง เจ้าสิ้นหวัง...ข้าจะหวัง...อยู่อย่างไร วันนี้ไม่ได้แค่แวะมาทักทายน๊าาา แต่ตั้งใจมาเลยค่ะ..ชื่นชมผลงานกลอนเปล่าของ พันดาว นะคะ ความรักที่จริงใจมักจะงดงามและยั่งยืนเสมอค่ะ...เป็นกำลังใจให้ในทุกๆผลงานนะคะ ^-^......
16 มีนาคม 2547 13:42 น. - comment id 231636
ความรู้สึกเดิมเดิมเหมือนเริ่มนั้น ที่ตัวฉันใกล้ชิดสนิทสนม ถึงตอนนี้เธอเปลี่ยนไปไม่ชื่นชม แต่ฉันยังห่วงอาจมชมรักเรา *-*สื่อความหมายได้ดีมากเลยค่ะ มองแล้วเห็นภาพเลยค่ะ*-*
16 มีนาคม 2547 15:57 น. - comment id 231708
เวลานำพาเราพบกัน เวลานำพาเรารักกัน แล้วไฉนเวลาถึงต้องพา คนรักของฉันไป *-* กลอนให้ความรู้สึกดีมากค่ะ *-*แวะมาทักทายค่ะ
16 มีนาคม 2547 15:59 น. - comment id 231711
แต่งเพราะจังค่ะ ชอบๆๆ ค่ะ ได้ความหมายดีมากที่เดี่ยว อ่านแล้วได้อารมณ์ดีค่ะ
16 มีนาคม 2547 16:49 น. - comment id 231775
เพราะดีคะ
16 มีนาคม 2547 19:35 น. - comment id 231838
เคยนั่งตรงนี้ เก้าอี้ตัวนี้ อยู่ข้างๆเธอ เป็นที่ประจำ ที่เธอและฉัน จะนัดกันเสมอ แต่วันนี้ ที่เดิมตรงนี้ ที่ฉันได้เจอ ทุกอย่างคงเดิม บรรยากาศเดิมๆ แต่ไม่มีเธอ * ดนตรีนั้นเล่นอยู่ฟังฉันฟังอยู่ แต่ว่าในใจนั้นเงียบงัน ** มีแต่เสียงเพลงที่ว่างเปล่า จบลงแล้วความรักของเรา ไม่มีเขาเคียงข้างอีกแล้ว ไม่มีคืนวันที่สดใส ดื่มให้ตัวเองอีกที กับรักที่เพิ่งผ่านพ้นไป ฉากวันนั้น ยังจดยังจำแจ่มชัดในใจ ภาพวันนั้นที่เธอบอกลาฉัน ยังไม่เคยเลือนหายไป คำพูดวันนั้นที่บอกกับฉันว่าเธอต้องไป เธอจับมือฉัน และบอกให้ฉัน ยกโทษให้ได้ไหม บรรยากาศเก่าเก่าระหว่างเราครั้งก่อน แต่ตอนนี้ทุกบรรยากาศมีแต่เพียงอาวรณ์ รวมทั้งหัวใจทุกบนตอน ยังคิดถึงบรรยากาศเก่าเก่าเหมือนก่อนที่ผ่านมา แต่ไม่ว่าเวลาจะทำให้อะไรเปลี่ยนไป แต่ความทรงจำที่แสนดีก็ยังซึมลึกในหัวใจเราเสมอ เปิ้ลเชื่อว่าอย่างนั้น
16 มีนาคม 2547 20:38 น. - comment id 231857
To: แอปเปิ้ล: ไม่ว่าวันเวลาจะเปลี่ยนไป ไม่ว่าใครจะเปลี่ยนแปลง แต่ความทรงจำที่ดี ที่ประทับใจ ยังคงสงบนิ่งอยู่ในใจฉันตลอดกาล ----------------------------------------------- - เพราะเป็นความทรงจำที่งดงาม -
16 มีนาคม 2547 20:44 น. - comment id 231863
To: ทะเลดาว: กลอนเพราะมากขอบคุณจากใจ ผู้หญิงไร้เงา: เสมือนภาพจากความทรงจำในวันเก่า Nuch: ยินดีที่มากที่กลอนสื่อสารอะไรบางอย่างได้ครับ ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน: แม้ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่คุยกัน แต่ดีใจที่กลอนสื่อสารอะไรบางอย่างได้ครับ เด็กทับหนึ่ง: ปลื้มครับ
17 มีนาคม 2547 10:37 น. - comment id 232114
แต่งกลอนได้เพราะมากมายเลยค่ะ ปลาวาฬตัวน้อยแอบมาชื่นชมผลงาน แล้วก็มาทักทายด้วยน๊าคร่า
17 มีนาคม 2547 14:55 น. - comment id 232342
ชอบมากเลยคะ แวะมาทักทายจ้า และอย่าลืมแวะไปอ่านอีกนะจ้า ขอบอกว่าแต่งได้ดีมากคะ
17 มีนาคม 2547 18:26 น. - comment id 232459
กลับมาแล้ว...... *********** กลับมาหาพันดาว เราชอบบทนี้มากเลย ถึงแม้จะดูไม่เคร่งครัดกับสัมผัสนัก แต่ก็น่าอ่าน เราชอบการบรรยายภาพอย่างนี้ อ่านแล้วหอมกลิ่นกาแฟเลยนะ อื้อ...ดูเหมือนเราจะมีความทรงจำคล้ายๆกันอีกแล้วนะ เกี่ยวกับร้านเก่าๆ
17 มีนาคม 2547 18:27 น. - comment id 232460
ลืมบอกไป...ภาพก็สวย ชอบ
17 มีนาคม 2547 20:41 น. - comment id 232514
..ไพเราะ.. มากเลยคะ... เรน..ชอบที่จะอ่าน..บทกวี แบบนี้มากเลยคะ.. สื่อ..ความรู้สึก ..ได้..อบอุ่น มากเลยคะ.. ..เรน..อยากเขียน.. แบบนี้...นะคะ.
17 มีนาคม 2547 23:39 น. - comment id 232596
To: ปลาวาฬสีน้ำเงิน: เพื่อนที่เยี่ยมเยียนฉันเสมอ วลีหนาว: จะไปตามเยี่ยมเสมอ ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม: ไม่มีคำพูดใดเหมาะสมสำหรับเพื่อนเก่า บนทางเส้นเก่า คนนี้ที่มาเยี่ยมเยียนว่า เป็นกำลังใจให้พันดาวมากๆ rain: เพื่อนผู้สดใส ดีใจที่ชอบ ดีใจที่อบอุ่น
17 มีนาคม 2547 23:49 น. - comment id 232602
............................เข้าใจมั้ย...........................
22 มีนาคม 2547 15:07 น. - comment id 234959
To: ดาวพันดวง: เข้าใจแล้ว รับทราบแล้ว....ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมน่ะ
2 มิถุนายน 2547 12:37 น. - comment id 278802
ชอบกาแฟ...เป็นชีวิต..และจิตใจ.. งานนี้เลยรักพันดาว.. เต็มหัวใจ
2 มิถุนายน 2547 21:39 น. - comment id 279066
To: ภูตะวัน: พันดาว ชอบกาแฟ ชอบความทรงจำเก่า เรื่องราวที่ผ่านมา... ขอบคุณที่แวะมาน่ะ
23 มิถุนายน 2547 17:37 น. - comment id 282918
กลิ่นกาแฟ แทนความทรงจำที่งดงามเสมอเลยเน๊อะ เห็นบ่อยๆ จิบกาแฟไปยิ้มไป อยากรู้เหมือนกันเค้าคิดอาไรของเค้า จะเป็นความทรงจำที่สวยงามรึป่าวนะ กลอนดูเหงาๆ แต่ยังแฝงความอบอุ่นไว้ให้รู้สึก ดีใจจัง ได้อ่านงานที่คนเขียนบอกว่า **ผมชอบมาก** =^_____^=
23 มิถุนายน 2547 18:06 น. - comment id 282919
To: แม่มดน้อย: ขอบคุณที่แวะมา ชื่นชมผลงาน ดีใจกับ ความอบอุ่นที่สัมผัสได้ -- ใช่ พันดาว ชอบงานเขียนชิ้นนี้มากเลย ..