หน้าส่วนตัว
มีหญิงหนึ่งถึงงามนักมักขี้เกียจ
ไม่ค่อยเหยียดมือทำงานการชอบหลัก
ทั้งตระหนี่ถี่ทรัพย์ยิ่งเสียจริงนัก
สามีรักจนปัญญาจะว่าความ
สามีจึงถึงวิ่งหาอาจารย์เซ็น
อาจารย์เห็นความเป็นไปเมื่อไต่ถาม
จึงรับคำจะนำพาภรรยางาม
จึงซักถามด้วยปริศนาน่าฉงน
ยกกำปั้นตั้งตรงหน้าภรรยาสาว
ถามว่า เอ้า ถ้าไม่แบแม้สักหน
กำมือมือนี้มีค่าไหมน้องกมล
คงไม่พ้นเรียกพิการไม่นานวัน
ถ้าสองมือไม่ถืองานการต่างๆ
เสียทีอย่างไม่ก่อสร้างทางสุขสันต์
คนเกียจคร้านมือพิการไม่ต่างกัน
เอาล่ะ ฉัน ถึงเวลาขอลาไป
กวีบ้านนอก..* 15 มี.ค. 2547 10:34 น. - ID 48773 
586
4
0
15 มีนาคม 2547 13:38 น. - comment id 231165
กลอนไพเราะ ความหมายดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ เข้าใจสอน เข้าใจเปรียบเทียบดีค่ะ ชอบค่ะชอบ
15 มีนาคม 2547 16:05 น. - comment id 231306
เขียนกลอนเซ็นได้ดีจังค่ะ
15 มีนาคม 2547 19:19 น. - comment id 231414
คงจะเข้ากับที่ว่า อยู่บ้านท่าน อย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น ไม่ทราบว่าจะตกยุคแล้วหรือยัง
16 มีนาคม 2547 09:31 น. - comment id 231541
เอ...น่าจะเอาไปสอนใครๆได้เยอะนะคะ แต่ใช้สำหรับเจลคงไม่ได้555
16 มีนาคม 2547 12:17 น. - comment id 231576
อยากจะมี...ภรรยา...หน้าตาสวย แต่ไม่ช่วย...ให้ความสุข...ทุกข์เหลือหลาย มีเมียผิด..ก็ผิด...จนตัวตาย งานใดใด..ไม่ขยับ ...ไม่จับเลย..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
