หางรำดำ

นกตะวัน

เช้าวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 2547 เราตื่นกันตั้งแต่เวลา 05.00 น. เพราะส่วนใหญ่ต้องการไปให้ถึงด่านตรวจที่ 2 ก่อนฟ้าสาง แต่นายบอย นายเกษตร และนายแม็คมีนัดกับสาวกุลเพื่อไปสำรวจเส้นทางศึกษาธรรมชาติเส้นทางใหม่จากยอดดอยอินทนนท์ไปยัง ผาแง่ม ซึ่งผมไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ที่ไหน ในไม่ช้าผมกับพรรคพวก 5 คนเดินทางมาถึงด่านตรวจ เราทักทายเจ้าหน้าที่ที่ด่าน และยืนรอจนฟ้าเริ่มสาง จึงได้เห็นนกตัวแรก นกหางรำดำ (Dark-backed Sibia) นั่นเอง
บนกิ่งไม้ใกล้ด่านลมผ่านไหว			
นกไม่ใหญ่ยืนจ้องมองจนเหลียว
เห็นอะไรไม่รู้ดูแปลกเชียว			
สักประเดี๋ยวโดดไต่ไล่แมลง
หางรำดำทำท่าน่ารักชะมัด			
ดำเข้มจัดตัดขาวนวลพราวแสง
รูปทรงงามยามเลี้ยวเอี้ยวระแวง		
หลบแอบแฝงเฝ้าด่านสำราญจัง
พออิ่มหน่อยค่อยร้องทำนองหวิว		
เหมือนดังผิวเผยเสียงสำเนียงขลัง
ใครส่องกล้องมองอยู่รู้หรือยัง			
คนเขาคลั่งไคล้เจ้าเฝ้าจ้องดู
เชื่องแสนเชื่องชำเลืองไปไม่เคยหนี		
ทั้งเข้าทีวางท่าสง่าหรู
อยู่ตัวเดียวเปลี่ยวใจเหมือนไร้คู่			
ใยจึงอยู่อย่างสุขสนุกจริง
ถัดจากเจ้าหางรำดำมาหน่อย นกปรอดภูเขา (Mountain Bulbul) 2-3 ตัวออกมารับแขกบ้าง มันเกาะอยู่บนต้นไม้ได้สักพัก จึงบินมาค้นหาผีเสื้อกลางคืนและแมลงอื่นๆใต้หลังคาอาคารเช่นเดียวกับนกหางรำดำ พอฟ้าสางนักดูนกจึงทยอยกันมาที่ด่าน พอนักดูนกกลุ่มใหญ่มาถึง นกนิลตวาใหญ่ (Large Niltava) ตัวผู้ตัวหนึ่งบินออกมาต้อนรับทันที แต่อยู่ได้ประเดี๋ยวเดียวก็บินข้ามถนนหายเข้าป่าไป ขณะนี้เราอยู่กันแค่ 5 คน เพราะนายใหม่ไม่อยู่เสียแล้ว