http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=65 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2607 ********* ลมสงบ..ฟ้าชิงพลบหม่นเศร้า.. ไพลทิ้งตัวนอนดายเดียว บนเตียงโบราณ ม่านลูกไม้สีขาวพรายพลิ้ว ราวฉากในหนังทวิภพ มองเห็นมะม่วงปลายงอนช้อย ห้อยย้อยเริ่มสุกปลั่งงามจับตา น่ารับประทานเป็นยิ่งนัก หาก แต่ไพลกลับมองผ่านเหมือนสำนึกคำ *อดเปรี้ยวไว้กินหวาน* หรืออดหวานให้กระรอกกินแทน ก็คงใช่ ฟ้าโพล้เพล้..ตะวันเหว่ว้า ว้าเหว่พอกัน ไพล..ชอบนอนนิ่งนิ่งทิ้งใจฝันฝันฝัน... ไปกับพลังงามเงียบของสรรพสิ่ง นอนหลับตานิ่ง.. ฟังเสียงจั๊กจั่นเรไรร้องระงมในฤดูนี้ ที่ฝนลา ฟ้าสะเทือนโศก และโลกในใจไพลก็เป็นสีไพลตามไปกับฟ้า..ไร้ฝน.. เสียงอะไรน่ะ..ดังกร๊อดๆๆตลอดเวลา อ๋อมาจากกระรอกน้อยหางห้อยพวงพู่นั่นเอง ที่คู่มะม่วงป่ายปีน..ให้ไพลแย้มยิ้มตาม ยามสายัณห์ตะวันรอนรอน ให้หัวใจดวงสะออนอ่อนหวานของไพล.. ไหวรักไปตามกิ่งกอละออดอกดวงจำปีพราวต้น ที่กรายกลีบกล่น ร่วงหล่นเกลื่อนพื้นพราว ให้กวาดเช้าเย็น จำปีราวสอนใจให้จำจด ว่า.. ปีและเดือนไซร้ก็แค่ค่าคำจำนวนนับ ที่มิอาจจะหมุนวน กลับใจกลับจาก หากใครจะพรากลาล่วง ลาลับ มิหวนกลับคืนมา และเวลาก็แค่ลม..ลมพรมใจจำเจ็บ หากจะเก็บไว้จำ..ในสิ่งระกำระทมทุกข์ถมทับใจ ไว้ใต้หล้าโลก มิให้จบโศกสิ้นเศร้า.. หนาวเหน็บราวถูกทับไว้ใต้หล้า ให้ใจดวงล้าล้า...บอบบางดวงหวานหวาน พอกันกับกลีบดอกไม้..ราวใกล้สลัดกลีบร่วงราโรย.. ในค่ำนี้..กับมวลมาลีหอมอวลหอมเศร้ารายรอบบ้าน ที่พากันบานสะพรั่งพรึบให้หอม แล้วพลันก็รอร่วงโรยลา... ให้มวลผกาดอกใหม่ใหม่สวยใส คลี่กลีบแย้มหวาน บานแต้มโลกสวยสด ให้งามงด แตกกิ่งใจ แตกช่อกอฝัน ปันช่อรักไสวประดับหล้าแทน ใจ..ดวงรอนรอนอ่อนอ่อนแสงงาม ราวแสงตะวันลา ใกล้พรากฟ้าสู่ท้องนที ที่เฝ้ารอรับมานานเนานิรันดร์ จากวัยฝันวันเยาว์ถึงวันนี้ยามนี้ ที่ยังคงเฝ้ารอนางนวลนางใจนางในฝัน ให้ไหวครวญคืนหลัง ทิ้งร่างใจฝังฝากชลชั่วกัปป์กัลป์นิรันดร.... ไพล..หลับตาฝันฝันฝัน.. ถอดใจพาร่างปลิดปลิวไปนั่งนิ่งงัน ริมทะเลอันงามแจ่มกระจ่าง กับพร่างงามของแสงสวยสีทองสาดส่องผืนน้ำยามตะวันลา เอนร่างลงนิทรา เหนือหาดทรายขาวยาวเหยียด ละเอียดละมุนละไม กว้างไกลสุดตา กับ.. แสงตะวันใกล้ค่ำเหว่ว้านัยน์เรียวตา กับ ฟ้ารำไรๆร่ำลาอาวรณ์ออดอ้อนอาลัยผืนฟ้า รอท่าอรุณรุ่งอีกครา แสงตะวันลางามจนเย้ยหล้า ให้ไพล โหยหามายาวนานทั้งหวานระทมคลุกเคล้าใจ กลายเป็น..เนียนเนื้อใจดวงนี้ที่ดายเดียว..ลำพัง ชีวิตราวเหมือนฝัน ในวันเยาว์ไร้ร้างห่างไกลแสงสี ห่าง ชีวีวกวนของคนเมือง..ลวง. ได้แต่นอนนับพวงดาวพราวอ้อมฟ้า นอนดูเดือนเหว่ว้าร้างแรมไร้ คล้ายอาศัยปลายโลกร้าง..กลางเกาะมหัศจรรย์ ที่พระเจ้านั้นเมตตา..ขวัญ.. สรรส่งสวรรค์ให้เป็นผืนดินเกิด. ไพล..ชอบปลีกใจปลีกกาย ราวไร้ตัวตนไร้ร่องรอยมาตั้งแต่เด็ก ทุกผิดหวังเสียใจ ทุกฤทัยแปลกแยก ไพลมีผืนหิน..เนินผา มีป่าดงดิบในเทือกเขา มีลำเนาไพร ที่แน่นด้วยดอกดวงปวงบุปผชาติดาษดา มีไม้ป่าเป็นร่มใจ มีนกไพรมวลภมรบินว่อนร่อนร้องรับเหงางามเงียบ เป็นเพื่อนไพรเพื่อนใจและ มีดวงใจใสเย็นเยียบ ราวหยาดละออละอองของน้ำค้างยามดึก พรมพฤกษ์พร่างใจรับห่มงามหอมใจหอมไพรพิสุทธิ์.. ไร้หนามใจ หนามคน วนแวะมาข้องเกี่ยว ไหวเกี่ยวให้เปลี่ยวเจ็บ..จำ.. โลกนี้..ช่างน่าขำ..น่าจำ..จด ให้บทเรียน.. เหมือนบทเพลง บางสิ่งอยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม..* http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2607 อยากลืมกลับจำ เรนโบว์ คลอรัส : : Key G บางสิ่ง ที่อยากจำ เรากลับ ลืม บางสิ่ง ที่อยากลืม เรากลับ จำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ อดีต ที่ ผ่านไป ไม่ กลับมา ไม่ กลับ มา ช่างเจ็บ ปวด อุรา เรา กลับจำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ถ้าลืม ความ หลัง ได้ ใจ จะเปี่ยม สุข ไม่มี ความทุกข์ คอยปลุก คอยตำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ยาม อ่าน ท่องหนังสือ เรากลับ ลืม เรื่องโศก เรื่อง เศร้าซึม เรา กลับ จำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ถ้าลืม ความ หลัง ได้ ใจ จะเปี่ยม สุข ไม่มี ความทุกข์ คอยปลุก คอยตำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ ยาม อ่าน ท่องหนังสือ เรากลับ ลืม เรื่องโศก เรื่อง เศร้าซึม เรา กลับ จำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ คน เรานี้ คิด ให้ดี ก็น่า ขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ... **********.. และ.. จริงแท้แล้วไซร้.. พระเจ้าไยให้มาแล้วเรียกคืน... ไพล..ช่างไม่เข้าใจเสียจริงๆ..กับทุกสิ่งแสนดี ที่ไพล มิอาจเรียกร้อง..ได้แต่ปองใจฝัน..ฝัน..อาลัย ในงามใสงามสวยล้วนในวัยเยาว์พิเศษพิสุทธิใจ.. . ไพล.. กำลังฝันไกล..ไกล..ย้อนรอยกาล หวังหวาน..ไร้..ย่ำเหยียบ จากใจคนใจใครผู้ใจดำ ผู้หาญกล้าทำตนดั่ง..ผู้บรรลุธรรมะ ธรรมชาติ แต่จริงแท้มิใช่เลย.. ด้วยมิอาจหวังวาด หากแล้งไร้น้ำใจ.. สักหยาดหยดรดรินใจ *ให้*กับคนที่แสนรักใกล้ตัวใกล้ใจที่รักปรารถนาดีห่วงใย ช่างเถอะนะ หัวใจกับใครกับคนลวงที่.. ยังหลงห่วงตัวตนอัตตา.. และกับโลกนี้ ที่แสนเหว่ว้ากับทุกนาทีที่มนุษย์มากมี รู้ให้แค่หอมคำ แค่คำ..แค่จำจำกันมา.. หาใช่จากการกระทำจริงไม่ แค่ใจแสดงไปตามบทลวงโลก..ว่ารู้โศกรู้สึก.. *******. . ไพล..รจนาบทนี้นาทีต่อนาทีด้วยใจดวงนี้ ในวันนี้ที่มองเห็นธรรมะจากธรรามชาติ และถอดใจวาดเวิ้งกลับไปสู่ดายเดียว ไร้คน ไร้ใคร แลเหลียวเหลียวแล ให้ใจนิ่งสงบพบเงียบงามลำพัง ในทุกนิยามฝันวันเยาว์..แสนสุขเสมอ..ใจ.. ******** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=65 ความรักไม่รู้จบ จิตราวดี จิตตเกษม : : Key Ab ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี แต่วันนั้น ใจฉันยังคงที่ ความรัก ความภักดี ไม่มีสิ้นสลาย ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี รักเต็มปรี่ ไม่มีรู้คลาย ชีพถูกฝัง ความรักยังเวียนว่าย เคียงคู่เธอมิคลาย ฝากวิญญาณ ไว้เตือน ด้วย ความรักไม่รู้จบ แม้ผืนดินกลบ ยากเพราะความรักเลือน จะเนิ่นนาน กี่วันกี่ปี กี่เดือน ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อน ใจมิเลือน รักเธอ ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด...
พุด 13 มี.ค. 2547 17:07 น. - ID 48674 
1078
5
0
13 มีนาคม 2547 17:52 น. - comment id 230242
ตามเคย...ซึ้งตามเคย.. อาดแล้วเพลิดเพลิน... อยากให้คนเขียน..มาอ่านให้ฟัง.. จะนอน..อิงเอนหลัง.. ที่เรือนไม้หลังงาม.. ฟัง..น้องนางรจนา... ...... เพราะมากจะพุดจ๋า... เออ...มีคำว่า ตะวัน ตะวัน รอน รอน หลายคำ ตะวัน..ขอค่าลิขสิทธิด้วยน่ะ อิ อิ มา...อ่านเพราะคิดถึง..
13 มีนาคม 2547 17:53 น. - comment id 230243
อ้อ..อีกที.. รูปน่ารักจัง.. บ้านใครน่ะ?
13 มีนาคม 2547 21:18 น. - comment id 230314
เป็นวิมานที่อ่อนหวานเศร้าสร้อย.. เติมความฝันให้มีความสุขนะครับ..ให้กำลังใจเสมอ..สวัสดี..
13 มีนาคม 2547 22:25 น. - comment id 230350
:) อยากไปเยี่ยมบ้านไพล จังค่ะ
13 มีนาคม 2547 22:51 น. - comment id 230365
โดนใจนะครับ (*อดเปรี้ยวไว้กินหวาน* หรืออดหวานให้กระรอกกินแทน ก็คงใช่) สงสัยกระรอกคงจะชุม เขียนดีมากครับจนชัยชนะไม่รู้จะติอย่างไร บทเพลงที่นำมา สอดคล้องกันดี และก็ชอบ ๆ ทั้งนั้นครับ
14 มีนาคม 2547 00:12 น. - comment id 230406
หน้าส่วนตัว
เหงานะครับที่ต้องอยู่โดดเดียวมีเพียงควมจำเป็นเพือน
และเพื่อนคนนี้ก็เป็นเพื่อนที่แปลก ในยามที่เราอยากจะลืม กลับจำมันได้ แต่ในยามที่เราจะจำกลับลืมมันเสียสนิท
14 มีนาคม 2547 00:56 น. - comment id 230445
ชอบบ้านหลังนี้จังเลยค่ะ เป็นบ้านที่ของคุณพี่พุดหรือเปล่าค่ะ เพราะรู้สึกจะตรงตามคำบรรยายที่เคยกล่าวไว้นะค่ะ แล้วก็อยากจะไปเป็นกระรอกจังจะได้กินมะม่วงสุกที่คุณพี่พุดไม่ยอมกินแต่สละให้ค่ะ อิอิ
14 มีนาคม 2547 02:55 น. - comment id 230498
แวะมาทักทายพี่ขวัญค่ะ
14 มีนาคม 2547 03:19 น. - comment id 230505
แด่ภูด้วยดวงใจ กับงามไหวให้นิยามใจพุดแสนซึ้งคะนึง ครวญค่ะ 1.. วอนพุด- พัด- ชา 2..ตะวันลา..ฟ้าโศก ตะวันมาฟ้าใส(ให้- พุด- พัด- ชา) 3.23.ภาพในใจฉันยังมีเธอครอง(แด่ พุด-พัด-ชา) 4.25.ภาพในใจฉันยังมีเธอครอง(แด่พุด-พัดชา) 5.28.ขอหลบเร้นกายาบ้านเรือนไทย(บ้านดอกไม้หอมของ พุด-พัด-ชา) พุดนอนแต่สองทุ่มหลับฝันไปค่ะ เลยตื่นมารับน้ำค้างใจ ยามใกล้อุษาสาง และขอ คืนรักให้กับดวงใจในฝัน นะร่มรักเรือนใจ เรือนไทยแห่งนี้ คนแรกที่แผกพิเศษพิสุทธิ์ ดุจน้ำค้างกลางใจพุดพัดชา.. ผู้มอบค่าคำรักให้ซึ้งสุดใจพุดนะคะ คนดี ******* ฉันรักเธอภูตะวัน รักน้ำใจฝัน รักน้ำใจดี เธอให้รักที่แสนสวยงาม ให้นิยามซึ้งซึ้งถึงพุดพัดชา เธอรู้ค่าคนค่าใครค่าคำ รู้ล้ำลึกความในใจ รู้ซื่อสัตย์ ต่อใจ ต่อตัวตน ของคนบนถนนสายฝันสายอักษรา มีดวงตาพร่างพราวราวเกสรเพชร เข้าใจกวีบทกวีที่ราวพลีเลือดรักรจนา ฉันรักเธอคนดีภูตะวัน รักน้ำใจฝัน รักน้ำใจงาม รักนิยามที่เธอเพียรมอบให้ รักและอยากกระซิบฝากไว้นะที่นี่ หัวใจดวงดีดวงดายเดียวมอบให้เธอ..เสมอไป อย่าหวั่นไหว..คำคน..อย่าท้อคนท้อใจ โลก..มีให้เรามองไปข้างหน้า ใช่เหว่ว้า..ถอดใจ..แค่.ลมลวง..ถ่วงใจให้เจ็บ..ลึก ฉันรักเธอภูตะวัน รักน้ำใจฝัน รักน้ำใจดี ขอเคียงข้างใจเหมือนน้องพี่ ในทุกยาม..ให้หอมงาม..ดั่งดวงบุปผา ประดับหล้าประดับใจ..ไปชั่วนิจนิรันดร์ ฉันรักเธอภูตะวัน ฉันรักเธอภูตะวัน ฉันรักเธอ..
14 มีนาคม 2547 03:23 น. - comment id 230506
ชัยชนะ..อิมน้องน้อย ซึ้งใจจัง..กับหวังหวานกำลังใจ ขอให้รักพุดคู่กันไปตราบดินฟ้านะคะ รักและปรารถนาดีมากมาย..อธิบายยากจัง..
14 มีนาคม 2547 03:38 น. - comment id 230507
: ผู้เฒ่า..โง่งม ไม่เข้าใจคำต่อท้ายค่ะ พุดขอได้มั้ยคะ และอยากบอกว่าสำหรับพุด งานของท่านงามล้ำลึกใจ ที่พุด..รักแทบทนไม่ไหวแล้วค่ะ ******* *หัวใจกระดาษ..* *คลื่นรัก..ไม่มีความถี่..* *นิยายรักขาดตอน* *ขอเป็นแค่อะไหล่* *ฝันเฟื่อง..* *ผิดทางรัก* *ขวัญ-เรียม* * เงา..กรรม * *เงา..ของความคิดถึง* *คลื่นหัวใจ* และกระท่อมต้นไม้.. รักรักรักงานงามคำค่ะ
14 มีนาคม 2547 03:42 น. - comment id 230508
มังกร... แปลกดีนะ ที่มังกร..มาทีหลัง แต่กลับให้พลังใจพุดพัดชา ราวรู้รักกันมาแรมปี และรู้ใจพุดกับงานเขียนดีแสนเลยค่ะ ซึ้งมากกก
14 มีนาคม 2547 03:44 น. - comment id 230509
ผู้หญิงไร้เงา.. เงาใจพี่พุด.. อย่าหยุดรักอย่าห่างหายนะคะ ซึ้งมากเช่นกันค่ะ
14 มีนาคม 2547 03:46 น. - comment id 230510
ไอซี่..คนดี กลับมาพอดีดับร้อนเลยค่ะ รักและรอนานมากกกก
14 มีนาคม 2547 04:07 น. - comment id 230513
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=389 http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=74
14 มีนาคม 2547 04:12 น. - comment id 230514
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=219
14 มีนาคม 2547 08:37 น. - comment id 230524
แวะมาทัก...เพราะรีบไปทำงานนะครับ
15 มีนาคม 2547 00:12 น. - comment id 230953
ไพล.. กำลังฝันไกล..ไกล..ย้อนรอยกาล หวังหวาน..ไร้..ย่ำเหยียบ จากใจคนใจใครผู้ใจดำ ผู้หาญกล้าทำตนดั่ง..ผู้บรรลุธรรมะ ธรรมชาติ แต่จริงแท้มิใช่เลย.. ด้วยมิอาจหวังวาด หากแล้งไร้น้ำใจ.. สักหยาดหยดรดรินใจ *ให้*กับคนที่แสนรักใกล้ตัวใกล้ใจที่รักปรารถนาดีห่วงใย ช่างเถอะนะ หัวใจกับใครกับคนลวงที่.. ยังหลงห่วงตัวตนอัตตา.. และกับโลกนี้ ที่แสนเหว่ว้ากับทุกนาทีที่มนุษย์มากมี รู้ให้แค่หอมคำ แค่คำ..แค่จำจำกันมา.. หาใช่จากการกระทำจริงไม่ แค่ใจแสดงไปตามบทลวงโลก..ว่ารู้โศกรู้สึก..
15 มีนาคม 2547 10:07 น. - comment id 231081
บ้านสวยจัง..อยากมีบ้านแบบนี้บ้าง อยากรู้ว่ามีจริงแล้วอยู่ที่ไหน หรือเป็นแต่ในความฝัน ไม่อยากบอกว่าเคยได้ยินคนเขียน อ่านให้ฟังแล้วค่ะ มาทักทายอีกครั้งค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
