เขาถามฉันว่าทำไมฉันถึงเขียนแต่เรื่องเศร้าๆ เวลาที่เขาอ่านแล้วเขาก็เศร้าตามฉันด้วย เธอจะให้ฉันเขียนอะไรหละในเมื่อ ในใจของฉันมันมีแต่เธอเรื่อยมา เธอบอกให้ฉันเขียนนิทานหรือเล่าเรื่องอย่างอื่น เวลาที่ฉันคิดถึงเธอฉันไม่เคยมีเรื่องสนุกเลยนะ จะให้ฉันเสแสร้งบอกเธอไปหรือว่าฉันมีความสุข ในขณะที่ฉันร้องไห้ในขณะที่เขียนถึงเธอ ฉันพยายามแล้วนะแต่ฉันก็ยังทำใจไม่ได้ ฉันรู้ว่าวันเวลามันจะช่วยเปลี่ยนแปลง ฉันรู้แต่ในตอนนี้ฉันยังเปลี่ยนแปลงได้ไม่มาก ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านมาก็หลายเดือนแล้ว แต่ฉันก็ยังรักและคิดถึงเธอเสมอ รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ขอเวลาฉันอีกสักหน่อย ขอเวลาให้ฉันรักเขาได้เหมือนที่เคยรักเธอ ถึงแม้จะไม่ถึงครึ่งแต่สักวันฉันคงทำได้ ฉันจะรอวันนั้นวันที่ฉันทำใจได้สนิท วันที่ฉันและเขาและเธอได้มีโอกาสเจอกัน วันนั้นฉันเธอและเขาคงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ยกเว้นคนของเธอที่ไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะว่าคนของเธอหรอกนะ แต่ทว่าเขาเป็นคนที่ใจคอคับแคบเกินไป และไม่ยอมรับรู้เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น เหมือนเพื่อนรุ่นน้องคนนึงของฉันเหมือนกัน
11 มีนาคม 2547 10:14 น. - comment id 228904
ความรู้สึกของคนเรามีแตกต่าง อยู่ระหว่างดวงจิตพพินิจหนา เรามองเราในทุกทีดีทุกครา เขาก็คงเหมือนเราหนาคนดี *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ แต่พี่ว่าผู้หญิงคนนั้นคงไม่คิดเหมือนเรา เอาเป็นว่าก็อย่าไปยุ่งกับเขาเลยค่ะ ตัดปัญหา อีกอย่างยิ่งใกล้ก็ยิ่งเจ็บนะค่ะ*-*
12 มีนาคม 2547 22:21 น. - comment id 229980
:)