แหงนมองฟ้าสีหม่นระคนเศร้า ฟ้าคงเหงาใช่ไหมอยากไถ่ถาม คนข้างกายหายไปไหนไม่ติดตาม หรือใครห้ามเอาไว้จึงไม่มา ดินยังอยู่เคียงข้างใช่ห่างหาย เป็นเพื่อนได้ยามเพรียกร้องเรียกหา ความจริงใจวางไว้ไม่ไกลตา ขอเพียงบอกเถิดว่า คิดถึง กัน บางทีฟ้าร้อนรนสุดทนไหว บางทีฟ้าสดใสคลายโศกศัลย์ เหตุผลเพราะด้วยแสงแห่งตะวัน ฟ้าจึงเปลี่ยนแปรผันทุกวันไป แม้สายลมล่องลอยแล้วคล้อยเคลื่อน ลมก็ยังเป็นเพื่อนกับต้นไม้ เอาความเย็นช่วยพัดสะบัดใบ ทุกสิ่งล้วนเป็นเพื่อนได้ไร้พรมแดน เฉกเช่นเธอกับฉันทุกวันนี้ ยังคงมอบไมตรีที่แนบแน่น เพื่อนมีค่าเกินกำหนดใครทดแทน อื่นหมื่นแสนใดเล่าเท่าเพื่อนรัก
10 มีนาคม 2547 18:57 น. - comment id 228624
เขียนดีจังค่ะ
10 มีนาคม 2547 21:23 น. - comment id 228676
ค่ะ มายิ้มให้
10 มีนาคม 2547 23:53 น. - comment id 228792
เขียนดีมากครับ สวยงามจริงๆ...
11 มีนาคม 2547 00:41 น. - comment id 228827
ความเป็นเพื่อนมิเลื่อนแม้เดือนเปลี่ยน ยังวนเวียนเป็นเพื่อนกันมั่นห่วงหา ยิ่งจากไกลแสนคิดถึงซึ้งนานา และห่วงใยเพื่อนทุกครานะเพื่อนรัก *-*กลอนไพเราะและความหมายดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมผลงานนะค่ะ*-*
14 มีนาคม 2547 22:40 น. - comment id 230893
ขอขอบคุณคำติชมไว้ณ.ที่นี้ด้วยจ้า
15 มีนาคม 2547 09:52 น. - comment id 231074
เขียนได้น่าอ่านนะ
19 มีนาคม 2547 15:03 น. - comment id 233409
อ่านแล้ว..รู้สึกเหงา ๆ นะครับ แต่ชอบมาก ขอเก็บเอาไว้นะครับ...*-*
19 มีนาคม 2547 23:03 น. - comment id 233597
ขอขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนๆมากนะจ๊ะ .... ด้วยความยินดียิ่งจ้ะ...คุณพู่กัน..