ลานหิน

นกตะวัน

เป็นเวลากว่า 10.00 น. แล้ว พวกเราจึงพากันกลับ เดินไปตามลำห้วยแห้งซึ่งทอดไปบรรจบกับลำน้ำแม่กลาง เพราะในฤดูร้อนและฤดูฝนน้ำในลำห้วยนี้ไหลลงไปรวมกับน้ำแม่กลาง เราเดินผ่านต้นไม้ใหญ่หลายต้นริมห้วย บางต้นมีพูนพอนใหญ่มาก แต่บางต้นมีรากใหญ่โผล่พ้นตลิ่งออกมา จนกระทั่งมาถึงลานหินโล่งซึ่งต่ำลงไปเบื้องหน้าเป็นลำน้ำแม่กลางที่ไหลเอื่อยลดเลี้ยวไปทางซ้าย ก่อนไหลตกลงไปเป็น น้ำตกแม่กลาง หลังศูนย์บริการนักท่องเที่ยว
ลานหินเลี่ยนเตียนโล่งไร้โพรงช่อง		
แม้แดดส่องสาดแสงร้อนแรงหลาย
แต่อยู่ใต้ไม้ใหญ่ใช้แฝงกาย			
ยืนสบายเบิ่งมองจ้องแม่กลาง
ยามฝนหลั่งสะพรั่งป่าน้ำบ่าหิน		
ราดรดรินไหลล้นพ้นหินขวาง
เกิดน้ำตกซกหล่นจนเป็นทาง			
ลงแม่กลางเกือบล้นท่วมท้นไกล
แม้วันนี้ไม่มีน้ำยังล้ำสวย			
ลายหินช่วยชุบชีวีเห็นสีใส
เทาอมฟ้าฝ้าขาวพร่างพราวไป		
บ้างแซมใส่สนิมแดงแฝงสวยดี
หากถูกแดดแผดเผาดูเร่าร้อน		
เกิดผลึกก้อนเก็จสกาวแวววาวสี
สะท้อนแสงแห่งตะวันดั่งอัญมณี		
สวยเต็มที่ทาบทับรับหินลาน
พวกเราเดินลงมาทางผาน้ำตก ลัดเลาะเลียบตลิ่งทวนลำน้ำแม่กลางขึ้นไป แล้วเดินข้ามสะพานไปขึ้นรถตู้ที่ลาน จากนั้นจึงเดินทางขึ้นดอยอินทนนท์ไปเรื่อยๆ ผ่านทางเข้าน้ำตกวชิรธารซึ่งถูกปกคลุมด้วยป่าดิบแล้ง จนกระทั่งขึ้นมาถึงระดับความสูง 1,000 เมตรและป่าได้เปลี่ยนมาเป็นป่าดิบเขา แลเห็นต้นสนเขาแทรกอยู่เป็นหย่อมๆ ผ่านทางเข้าไปบ้านแม้วขุนกลางและที่ทำการอุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ จนมาถึงร้านลุงแดง ตรงกิโลเมตรที่ 31