กลิ่นท้องทุ่งจรุงในดวงใจเสมอ ไม่พบเจอนานเกินความเหินห่าง ยามย่ำค่ำมืดมัวสลัวลาง ฝอยน้ำค้างปลิวปรายในสายลม แสงไฟจากกระท่อมแม้ซ่อมซ่อ ระยิบล้อแพดาราไม่กล้าข่ม ดอกไม้ป่าระเหยหอมชวนดอมดม เร้าอารมณ์ตรึงตราคลายอาวรณ์ ในบึงกว้างปลาคล่ำลำธารทิพย์ ลมกระซิบอ้อนออดยอดสิงขร คล้ายขับกล่อมวิญญาเอื้ออาทร ให้หลับนอนสุขนัก.....ตักมารดา.
9 มีนาคม 2547 15:55 น. - comment id 227747
ดอกไม้ป่าระเหยหอมชวนดอมดม เคล้าผสมอารมณ์ชมความหวาน ที่มีรักเปล่งบานช่างตระการ สุดแสนหวานซาบซ่านในหทัย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
9 มีนาคม 2547 16:01 น. - comment id 227752
เพราะนะ อ่านแล้ว อบอุ่นดีนะครับ
9 มีนาคม 2547 20:14 น. - comment id 227838
..ไพเราะมากเลยคะ... เรน.. แวะมา..ขอบคุณ..พี่รพี.. ที่แวะไป... บ้านเรน นะคะ... .ทุ่งทอง.. ที่เรนอยากเห็น.. จะวิ่งเล่น ..กับปุยฝ้าย.. ท้องทุ่ง ..สีเขียว..คงไม่ใจร้าย.. ขอเอนกาย ..ให้สายลม..ใจดี..มี..เมตตา.. ..แบบ..เรน..ขออนุญาต..แจมนะคะ.. แบบ เรน.. หัดแต่งนะคะ.... .
9 มีนาคม 2547 21:04 น. - comment id 227881
สั้น ๆ....2 ประโยค น่ารักมาก.... ชอบ...
9 มีนาคม 2547 22:36 น. - comment id 227990
ซึ้งใจคนว้าเหว่นัก 1.ผู้หญิงไร้เงา แต่เปี่ยมล้นด้วยพรสวรรค์เชิงกวี เข้ามาแจม 2.แม่จิตร นักกลอนสำนวนคู่ ที่หาไม่ได้ง่ายๆ เข้ามาให้กำลังใจ 3.เรน สายฝนผู้ให้ความสดชื่นเย็นฉ่ำเสมอมา มาให้ความเห็นแบบกระจุ๋มกระจิ๋ม 4.ภูตะวัน มิตรคนแรกแห่งบ้านอันอบอุ่นนี้ เข้ามาตบไหล่ให้กำลังใจ ขอบคุณทุกท่านจ้ะ
10 มีนาคม 2547 02:31 น. - comment id 228120
นอนซบตักพักหลับกับตักแม่ ลมปรายแปรกลิ่นดินกลิ่นฟางไหม้ วันและคืนเคยขื่นขมตรมในใจ ได้ผิงไออุ่นรักตักอาทร.... กลอนเพราะมากค่ะ