แว่วเสียงฝนหล่นจากฟ้าพาฉันเศร้า ยามนี้เราเหงาจิตด้วยผิดหวัง ไร้สิ้นคนปลอบปลุกทุกข์ประดัง เหมือนฝนหลั่งจากฟ้ามาคะนึง หลบซ่อนหน้าแอบหมอนนอนสะอื้น ทั้งที่ฝืนดวงจิตไม่คิดถึง แต่ยังแว่วเสียงหวานปานน้ำผึ้ง เสมือนหนึ่งใจหมองครองระทม แว่วเสียงฟ้าร่ำไห้ดุจใจฉัน เพ้อรำพันความเศร้าเฝ้าขื่นขม ดั่งสายฝนสาดซัดพัดด้วยลม ความช้ำตรมยอกย้อนสะท้อนทรวง ครั้นสายฝนบนฟ้าลากจาแล้ว คงไม่แคลัวตรมเศร้าใจเฝ้าห่วง เป็นเสมือนรอยแผลฝังแดดวง เศร้าหนักหน่วงห่วงเมื่อวัน. . .วสันต์มา
LUNA SEA 9 มี.ค. 2547 11:25 น. - ID 48325 
855
1
0
9 มีนาคม 2547 12:04 น. - comment id 227565
หลบซ่อนหน้าแอบหมอนนอนสะอื้น ทั้งที่ฝืนความโหยไห้ใจยังหา อยากจะลืมเรื่องเก่าเก่าร้าวอุรา แต่ก็ยังจดจำมาทุกคราตรม *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
