แบบเรน..มา..สารภาพ..

rain..

 ทุกครั้ง.. ที่เรน..ผิด..
หากมี ..ใครสักคน ...รับฟัง .. 
เรนจะบอกเธอ ..เรนผิดนะ ..และจะ..แก้ไข..
ขอแค่ ..ใคร คนนั้น ..อยู่ใกล้..เข้าใจ..
ยอมรับคะว่า ..สิ่งที่กลัว ..
คือ การ..ที่คน..ที่เรนรัก .. ไม่ยอมรับ.. สิ่งที่..เรนทำ
กลัวมากมาย ..ที่จะต้อง..สูญเสีย ..ความรัก.. จากคนที่..เรนรัก...
   เคย..บอกใคร.. คนนั้น ..กับสิ่ง...ที่ทำผิด..
   อยากได้.. แค่ อ้อมกอด..กับคำปลอบ ..ว่า.เรนไม่ผิด...
      ความรู้สึก..เป็น แบบนั้น..จริงๆ.. นะคะ..
  ขอแค่ ...โอบกอด...
    เรน..จะบอก..สิ่งนั้น..
  ผิดพลาด คือ...ความเชื่อมั่น..
 หวาดหวั่น....ที่จะยอม....รับมัน..
      ขอแค่..ไม่..เข้าใจ..
แบบ..สิ่งที่เรน..อยากได้..คือช่องว่าง..ไร้เส้นกั้น..
 อย่าลืม..สายตา...คู่นั้น..
 มองทุกวัน.. กับสิ่ง..รั้น.. ที่เห็น..
   ตามรอย..ใคร..ร่า..
 มัย?..ต้องว่า.. ในสิ่ง..ที่เป็น..
โลก..กว้างใหญ่..หรือ..ใคร..ขีดเส้น..
  เปิดใจ..อย่าเน้น..สิ่งที่เห็น..เป็นแค่..อยากลอง..
    อยากไป...ให้ไกล..
อยากบิน..ได้ ..ไม่ใช่..อย่าง..นก..สีทอง..
 อยากเห็น.. โลกที่..มี้ว่า..อย่าจับ..อย่าต้อง..
แค่..ไม่อยาก...นั่งมอง.. 
  เรน..แค่..อยาก...ลอง..ฝึกบิน..
   จะล้ม..จะลุก..ยังงัย..
สิ่งใหม่..ก็แค่..ได้ยิน..
 อารมณ์.. ที่ใคร..ค่อนว่า..ชอบวีน..
ไม่อยาก..หยุดนิ่ง.ก็แค่ดิ้น...ให้..มา..สนใจ..
 กาละแม..
  ก็คงแย่.. ติดแจ..ใครๆ..
กับเวลา.. ที่ให้..
   ขอแค่..เข้าใจ..แฮปดัน..อย่าไกล..
ขอโลกใบใหญ่..ที่ให้..เรนได้..ไป..วันนี้.. นะคะ..
   แบบ..เรนแอบหนี..มาเที่ยวนะคะ..(อย่าบอกมี้ร่า..อิอิอิ)
กลับไป..ม่ายรู้ดิ!
 จะถูกตี..
   .. หรือว่า..ถูกขัง..(เหมือนภาพนั้น..ที่ฝังจำ.ยากจะลืม)
เรนก็ยัง ..ม่ายรู้..เลย..
ขอบคุณ..พี่ทิกิ..
ขอบคุณ..บทกวีดีๆ.. ของพี่ๆ..ที่ให้เรน..ได้อ่าน..
ขอบคุณ..ความรู้สึกดีๆ.. ที่ให้เรนกล้า..
ขอบคุณ..โลกใสๆ..ใบใหญ่..ที่เป็น..พื้นที่..ของเรนจัง..
ขอบคุณ..ความห่วงใย.. ที่ให้..เรน..นะคะ..พี่ภูฯ..
แบบเรน.. อยากแต่งกลอน..ขอบคุณ.พี่ๆ..ทุกคนนะคะ...
   ..แต่เรน..ก็..เขียน..ไม่เก่ง...
  
     แบบ ..เรน..ขออนุญาต..หัดแต่ง..ความเรียง..
         ..และบทกวี ..ที่ชอบ..นะคะ..