ลมยามเย็นพัดใบโหนดโบกสะพัด แสงหวันเริ่มใหลบหลับพลัดจากฟ้า เสียงเครื่องจักร กังวาลหวูด ตามเสียงมา วันจากลา ของบ่าวเท่ง เร่งเร็วพลัน ตี่นี่.. ตี่นี่..สถานีรถไฟหัวตะโหนด ท่านผู้โดยสารที่จะไปกรุงแตบ ขึ้นรถได้เลยคร๊าบ (อ่านแบบภาษาใต้ครับ) ล้อลูกเหล็กนับร้อยๆ ค่อย ๆ เบียด เสียงสีเสียด การจากลา พาใจหาย มือน้อย ๆ โบกหยอย ๆ ซึ่งตายาย รถไฟเคลื่อน สุดสาย หมายปลายทาง รามคำแหง...นิติศาสตร์ รามคำแหง...นิติศาสตร์ รามคำแหง...นิติศาสตร์ บ่าวเท่งเหอ มึงไปเมือง จงเรียนรู้ ใช้ศาสตร์ครู ศาสตร์จำ พร่ำศึกษา เมื่อเวลา ที่มึง เรียนจบมา จะนำพา มาให้มึง เป็นนายคน เท่งจะจำ ทุกคำ ที่ยายสอน เท่งจะยอม อดทน มุ่งศึกษา เพื่อถึงวัน ที่เท่ง จบออกมา ใบปริญญา และเกียติชน ตนบ้านเรา
6 มีนาคม 2547 20:03 น. - comment id 226163
น่ารัก..มากเลยคุณ.. อ่านแล้วยิ้มน่ะ.... เคยมีเพื่อน..เป็นคนใต้... อ่านแล้ว..พอจะนึก..สำเนียงออก... ได้แต่ยิ้มน่ะ.... แวะมาทักเป็นครั้งแรก..น่ะ... ก็ได้รอยยิ้มกลับไปเลย
6 มีนาคม 2547 22:33 น. - comment id 226232
แต่งเก่งจัง มาชื่นชมผลงานค่ะ
7 มีนาคม 2547 04:14 น. - comment id 226359
มาเท่ง ด้วยคน อิอิ
7 มีนาคม 2547 19:12 น. - comment id 226547
เขียนได้น่ารักมากเลย ข้าพเจ้าชอบภาษาใต้นะถึงแม้ว่าฟังไม่ค่อยออกแต่ก็ชอบสำเนียงของภาษาจ้ะ ชื่นชมจริงจริงจ้ะ........ อ่านแล้วยิ้มชื่นชม ความน่ารักจ้ะ มีดนตรีประกอบด้วยดีจัง
8 มีนาคม 2547 13:07 น. - comment id 226886
แต่งแต้มเพิ่มสีสรร บรรยายทุกสิ่งอัน บ่าวเท่งมุ่งสู่ฝัน ปริญญากลับบ้านตน ขอชมจากใจจริงค่ะ แต่งได้ดีเพราะมากค่ะ แก้วนีดามีเพื่อนเป็นคนใต้เยอะมากเลยค่ะ นึกออกค่ะคำพูดแบบคนใต้ อิอิ ยิ่งเวลาที่พูดภาษาภาคกลางไม่ชัด แก้วนีดา จะชอบฟังค่ะ เราว่ามันเพราะดีค่ะ