เบื่อหน่าย.. ชีวิตคงดูคล้ายกับใบไม้ร่วง ปลิวมาปลิวไป ตามแต่สายลมพัดลวง ล่องลอยไปบนคำทักท้วงที่ดูคล้ายจริงใจ หยดหมึกบนกระดาษ ไม่อาจลบเพื่อวาดขึ้นมาใหม่ ได้แต่ค่อยร่างจากเดิมค่อยเติมไป หวังจะแต่งแต้มให้เป็นรูปเงา ลากเส้นอย่างช้าช้า เส้นตรงแทนว่าอารมณ์เหงา ให้เส้นโค้งแทนกลับกลอกของใจเรา ปล่อยน้ำหนักหนักเบาตามมือพา เบื่อหน่าย.. แล้วสุดท้ายทุกสิ่งก็ไร้ค่า ยิ่งลงหมึก ยิ่งเลือน เปื้อนน้ำตา ได้แต่ปล่อย ที่เป็นมา ให้เป็นไป..
4 มีนาคม 2547 16:22 น. - comment id 224935
เศร้า ซึ้งแต่เพราะ มาทักทายค่ะ
4 มีนาคม 2547 17:15 น. - comment id 224964
มองตามเส้นตรง และเส้นโค้ง ล้วนผูกโยงตามเงื่อนไข ชีวิตมนุษย์ย่อมรุดหน้าไป สิ่งสุดท้ายคือสลัดคราบลง สู่สิ่งใหม่.... ...*...
4 มีนาคม 2547 19:20 น. - comment id 225029
**กลอนไพเราะมาก อ่านแล้วประทับใจ** จะขอมาชื่นชมผลงานบ่อย ๆ นะคะ
4 มีนาคม 2547 20:52 น. - comment id 225116
อืม....
4 มีนาคม 2547 21:09 น. - comment id 225131
ได้แต่ปล่อยที่เป็นมาให้เป็นไป... เศร้าแต่อ่านแล้วไพเราะดีครับ
4 มีนาคม 2547 21:13 น. - comment id 225136
หมึกหยด จดอักษร คำอ้อนวอน ลอง..เขียนถึง หมึกหมด จดยากลึก ขี้เกียจนึก จึงเปลี่ยนใจ.........
4 มีนาคม 2547 22:06 น. - comment id 225173
หยดหมึกลงในกระดาษ ที่ไม่รู้จะวาดในสิ่งไหน บ่อยให้มือพาใจให้คิดไป แล้วจะเป็นรูปอะไรไม่ว่ากัน *-*ชอบค่ะ แต่งได้ดีค่ะ*-*
5 มีนาคม 2547 02:26 น. - comment id 225305
เส้นโค้งตามตำราพาอ่อนไหว เหตุไฉนใจเจ้ามาแปรผัน ก่อนอยู่เคียงคู่เคยดูแลกัน บัดนี้พลันเลือนลางจางจากไป ความหมายดีนะ หมึกหยดเนี่ย ชอบ
12 มีนาคม 2547 12:38 น. - comment id 229518
มาขอบคุณกะลังใจคับ.. :)