ตื่นขึ้นมาตีห้าคว้าผ้าห่ม ปล่อยอารมณ์มองข้างทางวางท่าเฉย พนักงานแจกผ้าเย็นเหมือนเช่นเคย อยากจะเอ่ยอรุณสวัสดิ์เหมือนทุกวัน แต่ยามนี้ตัวพี่อยู่เชียงใหม่ ลมหนาวไชชอนเสื้อจนเนื้อสั่น ลมเหงาซ้อนไซร้ใจไม่ผิดกัน พี่นึกหวั่นน้องนอนหนาวทุกคราวคืน รถตะบึงถึงอาเขตเขตขนส่ง ขนของลงตรงท่าหน้าพึ่งตื่น เจ๊รถแดงยิ้มร่าหน้าตาชื่น เสียงระรื่นร้องเรียกหาลูกค้า เจ๊ไปส่งพี่ลงที่ตลาด เขาเรียกกาดแม่โจ้โก้เป็นบ้า แกงฮังเลแกงกระด้างจัดวางมา เลือกซื้อหาแบบว่าหิวหิ้วรุงรัง หอบของหาร้านกาแฟแท้เจ้าเก่า ป้าเขาเอาไข่ลวกให้ไม่ทันสั่ง บอกอย่างดีมีหวัดนกไม่คิดตังค์ อร่อยจังยังรสเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
3 มีนาคม 2547 10:26 น. - comment id 224199
...อิดฉาจังๆ ได้ไปเที่ยวด้วย อยากไปมั่งจัง T_T
3 มีนาคม 2547 10:38 น. - comment id 224205
ดาหลารักเวียงพิงค์ค่ะ.....ขอให้คุณเจ้าขาวมีความสุขที่ได้ไปเยือนนะคะ....
3 มีนาคม 2547 15:13 น. - comment id 224326
แฟนคลับมาอ่าน
4 มีนาคม 2547 11:07 น. - comment id 224724
ขอให้สนุกมากมากนะคุณค่ะ แล้วอย่างไรอย่าลืมหละกะของฝาก ไม่ต้องมีอะไรให้มากมาย แค่เก็บความคิดถึงมาฝากก็เพียงพอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ขอให้เที่ยวให้สนุกๆๆๆๆๆๆนะค่ะ เดินทางโดยสวัสดิภาพด้วยทั้งไปและกลับค่ะ*-*