เพียงผู้หญิงธรรมดา ที่ผ่านอะไรมามากมายจนวันนี้ ทั้งทุกข์ สุข เศร้า ไม่สมหวังกับความรักที่เคยมี กลายเป็นคนคนแอที่มีแต่น้ำตา มีชีวิตที่เดียวดาย มีเพียงลมหายใจยามรอนล้า มีน้ำตาเป็นเพื่อนเสมอมา กลายเป็นหญิงเจ้าน้ำตา ไม่มีค่าสำหรับใคร....
2 มีนาคม 2547 12:16 น. - comment id 223695
ทำไมจะไม่มีค่า มองมาสิยังมีฉันคนนี้ เข้ามาอ่านบทกลอนแล้วนะคนดี อย่าคิดว่าตัวเองไร้ค่าสิมันไม่ดีกับหัวใจ.....^__^ *นะจ้ะ ช็อกแล็ตมาอยู่เปงเพื่อนค่า
2 มีนาคม 2547 12:37 น. - comment id 223712
เป็นเพียงผู้หญิงเจ้าน้ำตา ที่รู้สึกอ่อนล้าในบางครั้ง เมื่อความรักที่มีในใจเริ่มจืดจาง เขาคนนั้นก็เหินห่างออกไป ... แต่อยากบอกผู้หญิงเจ้าน้ำตา ถึงแม้ว่าเขาจะจากไปที่ไหน แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่มีใคร อยากให้มองดูรอบกาย...มีคนมากมายเป็นห่วงเธอ.. หวัดดีค่ะ ไม่เจอกันนานจัง
2 มีนาคม 2547 13:23 น. - comment id 223756
เขียนได้ดีใกครับ อ่านแล้ว ชื่นชมคนเขียนจัง เขียนได้เหมือนอยู่ในอารมณืนั้นจริงๆ.... จะล้ารอน ฦ อ่อนล้า หยดน้ำตา จะเรื่อไหล อาบทั่วเนื้อหัวใจ ไม่เป็นไร น้ำตาเรา ร้องร้องน่ะคนดี ทุกคนต่างมีวันเศร้า แม้ไม่ได้รักแนบเนา เจ้าก็เศร้าเพราะความรัก .....
2 มีนาคม 2547 14:59 น. - comment id 223804
************************************************ เป็นเพียง หนึ่งวัน ที่อ่อนไหว ที่หัวใจ อ่อนแอ แพ้ความเหงา แค่หนึ่งวัน ที่ปล่อย ให้ตัวเรา อยู่กับเงา ของอดีต ที่ผ่านมา ย่อมมีวัน พรุ่งนี้ ที่สดใจ พกหัวใจ เดินทาง ตามหาฝัน แล้วเจ้าหญิง เจ้าน้ำตา จะพบวัน ที่บอกฉัน ว่าไม่มีวัน จะเสียน้ำตา.... อีกต่อไป -------------------------------------------------------------- ขอบคุณ บทกลอนเศร้าๆ อ่านแล้ว เข้าใจความรู้สึกจิงๆ
2 มีนาคม 2547 15:00 น. - comment id 223805
************************************************ เป็นเพียง หนึ่งวัน ที่อ่อนไหว ที่หัวใจ อ่อนแอ แพ้ความเหงา แค่หนึ่งวัน ที่ปล่อย ให้ตัวเรา อยู่กับเงา ของอดีต ที่ผ่านมา ย่อมมีวัน พรุ่งนี้ ที่สดใจ พกหัวใจ เดินทาง ตามหาฝัน แล้วเจ้าหญิง เจ้าน้ำตา จะพบวัน ที่บอกฉัน ว่าไม่มีวัน จะเสียน้ำตา.... อีกต่อไป -------------------------------------------------------------- ขอบคุณ บทกลอนเศร้าๆ อ่านแล้ว เข้าใจความรู้สึกจิงๆ
2 มีนาคม 2547 16:42 น. - comment id 223830
ขอบคุณทุกเสียง ทุกความรู้สึกดี ๆ ที่เข้ามาทักทายกัน ขอบคุณ...ช็อกโกแล็ต ยินดีกับความผูกพัน ขอบคุณสำหับกำลังใจที่มีให้ ดีใจที่ทักทายกันพร้อมคำปลอบใจ ฉันไม่เป็นไร..ขอบใจเธอจริง ๆ ขอบคุณ ตะแหง่ว บางครั้งบางทีฉันอ่อนไหว หัวใจบอบบางก็ปวดร้าว ทุกอย่างทุกหนทางทุกย่างก้าว เต็มไปด้วยความปวดร้าวที่บั่นทอน แต่ก็ดีใจที่ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง คอยเป็นที่พึ่งพิงยามอ่อนไหว กำลังใจจากเธอที่มีความจริงใจ ฉันไม่เป็นไรยืนอยู่ได้ด้วยกำลังใจเล็ก ๆ จากเธอ ขอบคุณ..แทนคุณแทนไท เจอเมื่อไหร่ก็ทักทายกันเสมอมา ยินดีอย่างยิ่งที่มีกำลังใจดี ๆ ที่ให้มาค่ะ ขอบคุณ.....พันดาว ชีวิตคนคงไม่มีที่เศร้าตลอดไปหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจกัน แค่วันนี้อาจจะล้มลงไป แต่พร้งนี้จะลุกยืนสู้ใหม่ค่ะ รับแล้วนะคะกำลังใจ ขอบคุณบทกลอนที่เขียนให้เพราะจับใจจริง ๆ ค่ะ
2 มีนาคม 2547 17:27 น. - comment id 223865
บางครั้งคนอ่อนไหว ไม่ใช่คนอ่อนแอเสมอไป.. สิ่งที่เราเจ็บ..คนเข็มแข็งไม่เคยเจ็บ.. ดีใจนะครับที่เราเองก็ยังมีความรู้สึกที่อ่อนโยน.. มันขาดไม่ได้จริง ๆ กับชีวิตคนเรา
2 มีนาคม 2547 19:51 น. - comment id 223921
อ่อนไหวอย่าอ่อนใจ อ่อนข้อให้อย่าอ่อนความ อ่อนน้อมย่อมอ่อนงาม อ่อนช้อยตามความอ่อนยอม มาเป็นกำลังใจให้หายอ่อนเปลี้ย อ่อนเพลีย อ่อนแอ นะครับ
2 มีนาคม 2547 19:53 น. - comment id 223922
อ่อนโยน พิมพ์ผิดครับ ไม่ใช่อ่อนยอม จะใจอ่อนหรือเปล่าเนี่ย
2 มีนาคม 2547 20:02 น. - comment id 223931
อบอุ่น...เมื่อเธอ...อยู่เคียงข้าง... ความอ้างว้าง...เคยมี...พลันหาย... ใกล้ใกล้เธอ...ความสุข...ล้นหัวใจ... ความรัก...ความห่วงใย...มากมายมี... มีเธอ...ดูสดใส...ไปทุกสิ่ง... ได้เอนอิง...หัวใจ...ดวงน้อยนี้... รอเวลา..มาพบ...ด้วยยินดี... เพราะเธอมี...ความอุ่นใจ...ให้แก่กัน... เธอคือ....เพื่อน...ที่แสนดี... เธอมี....หัวใจ...ห่วงใยฉัน.... เธอรับรู้...รับฟัง...เข้าใจกัน.... เธอเท่านั้น...ที่ฉัน..มอบหัวใจ... เธอคือ...ความฝัน...อันอบอุ่น.... เธอเกื้อหนุน...ให้ฉัน...เดินก้าวไป... ความหวังดี...จริงใจ...เธอมีให้.... แล้วทำไม...หัวใจฉัน...จะ...ไม่ให้เธอ... ถึงเพื่อน...ผู้รู้ใจ.... ถึงสายใย...ความสัมพันธ์... เคยมี...กันและกัน... ร่วมฝ่าฟัน...ผ่านทุกข์ภัย... กอดคอ...เย้าหยอกเล่น... เป็นเฉกเช่น...เพื่อนรู้ใจ... เติบโต...ห่างกันไป... เพื่อนรู้ไว้...ยังคง...คิดถึงกัน... มาส่งกำลังใจให้จ๊ะ..เรายังมีกันเสมอนะเพื่อนรัก
2 มีนาคม 2547 22:02 น. - comment id 224033
..เรน..เป็นเพื่อน..นะคะ.. แบบ เรน..แต่งยังไม่เก่ง.. ..อยากปลอบเป็น บทกวี ... ..คิดตั้งนาน ..ไม่ได้ ..สักที... ..อยากบอก.. ..คุณ คนดี... ..เรน.. คือ เพื่อน... ที่ใกล้คุณ... ...วันนี้ ..แค่ท้อ... เรนช่วยต่อ.. ยิ้มให้.. พรุ่งนี้ ..เริ่ม สดใส.. ..ก้าวใหม่ ..กับความรู้สึก..ดีๆ.. นะคะ.. เรน.. แวะมา.. เป็นเพื่อน...
3 มีนาคม 2547 00:03 น. - comment id 224092
แล้วมันก็จะผ่านไป เพียงแต่เราต้องเข้มแข็งให้มากมากเท่านั้น ร้องไห้ให้มากมากนะ แปลกมั้ยที่แนะนำอย่างนี้ เพราะพี่เองก็ปล่อยให้มันร้องๆๆๆๆๆๆ แล้วมันจะหยุดเอง ไม่รู้จะไปห้ามมันทำไม ยิ่งห้ามยิ่งเหงา ไม่รู้ว่าจะเข้าใจหรือป่าว เอาใจช่วยนะจ๊ะ
3 มีนาคม 2547 09:47 น. - comment id 224185
ขอบคุณ......พูกันของหูกวาง รับกำลังใจหอบในที่เธอให้ เก็บไว้เป็นกำลังใจยามท้อเหงา ความห่วงใยที่ผ่านมากับสายลมางเบา ฉันรับเอามาใส่ใจทุก ทุก วัน ขอบคุณค่ะอ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมากโขเลยล่ะค่ะ ขอบคุณ.....ชัยชนะ เจอทุกทีก็มีกลอนมาฝากทักทาย อ่านทีไรก็ยิ้มได้ทุกครั้ง ดีใจจังที่มีใครบางคนห่วงใยอยู่ห่าง ๆ ขอบใจอีกสักครั้งที่เธอยังทักทายกัน ขอบคุณนะคะดีใจที่ทักทายและมีกำลังใจเป็นบทกลอนมาทักทายกันเสมอ ขอบคุณ...แอ๊ปเปิ้ล เพื่อนผู้แสนน่ารักเสมอมา กอดคอกันแหว๋ว ดีใจ เสียใจ เรารับรู้เสมอมีเปิ้ลอยู่ข้างกัน สำหรับเพื่อน ไม่ต้องพูดอะไรมากมายแค่ เห็นหน้ากับรอยยิ้มก็มีกำลังใจมากมาย อยู่แล้ว ขอบคุณ..เรนจัง น่ารักทุกครั้งนะคะ กลอนของเรนจังเป็นกำลังใจที่น่ารักทำให้ยิ้มกับความสดใสของบทกลอนได้ทุกทีเลยล่ะค่ะ ขอบคุณ...พี่ปอนด์ ค่ะสักวันน้ำตาจะหายไปเอง แล้วใจก็จะเข้มแข็งขึ้นตาม ขอบคุณพี่ปอนด์ที่น่ารักนะคะเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ
3 มีนาคม 2547 17:52 น. - comment id 224406
อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ สู้นะลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะเจอะเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยได้ฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะต่อสู้ต่อไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัญเชื่อฉันเธอ *-*เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ*-*
4 มีนาคม 2547 11:42 น. - comment id 224753
ถึง...ผู้หญิงไร้เงา และแล้วก็ยิ้มอีกจนได้ ปัญหาผ่านมาอีกเท่าไหร่ก็จะสู่ต่อ มีกำลังใจจากเธอผู้ห่างไกลมาก็พอ ยังมีแรงก่อความฝันให้เป็นความจริง หากไม่มีเธอมาคอยเป็นเพื่อน โลกของฉันคงเหมือนพระจันทร์ที่ไร้คนอาศัย ความรักห่วงใยจากเธอที่มีมาอย่างมากมาย นำเก็บมาในหัวใจเหมือนเติมไฟให้ให้สู้อีกที