ในวันที่อยากรอคอยใครสักคน... เราจะมองไม่เห็นคนที่คอยเราอยู่ เสียงร้องขอของสายธาร เสียงความมืดดำของความเหงา เสียงกริ่งเกรงของความผูกพัน เสียงนั้น บั่นทอน หรือ บรรเทา ฉันอยากรอคอยเธอ ไม่อยากรับรู้ว่า มีใครคอยฉันหรือไม่ ได้ยินเสียงร้องขอไหม ได้สัมผัสความมืดดำของสิ่งใดๆ ไหม กริ่งเกรงใดๆ บ้างรึเปล่า แล้วทุกสิ่งนั้น บั่นทอนเธอ หรือว่า บรรเทาลง หากว่าสิ่งนั้นบั่นทอนเธอ เธออาจจะรู้สึกดุจเดียวกับฉัน แต่หากว่าเสียงที่เธอได้ยิน กลายเป็นความบรรเทาการคอยของเธอ เธอก็คงไม่รู้เลยว่า มีใครคอยเธออยู่... ฉันได้ยินเสียงเหล่านั้นชัดเจนเหลือเกิน...
28 กุมภาพันธ์ 2547 11:28 น. - comment id 222589
เข้ามา เพราะรักนามปากกาและไม่ผิดหวังค่ะ กับความในใจงามล้ำ ยินดีต้อบรับน้องใหม่หัวใจพิเศษพิสุทธิ์นะคะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 11:38 น. - comment id 222592
:)
29 กุมภาพันธ์ 2547 00:20 น. - comment id 222807
:) ยินดีมากๆๆๆ :)
2 มีนาคม 2547 01:05 น. - comment id 223591
โอ๊ย ... ชอบจัง จริงแท้และเพียวๆ กระทบใจรุนแรงมากๆ จะคอยอ่านบทต่อไปนะคะ
2 มีนาคม 2547 20:47 น. - comment id 223965
ความเงียบอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*เข้าใจความหมายที่แต่งนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ*-*