ผากล้วยไม้

นกตะวัน

เรากลับมาเดินเลียบลำตะคองอีกครั้ง เพราะลำตะคองไหลผ่านหลังร้านอาหาร แล้ววกขึ้นเหนือ แต่น้ำยังคงขุ่นเหมือนเดิมและค่อนข้างนิ่ง สำหรับนกนั้นเราไม่ค่อยได้เห็นเช่นกัน เห็นแต่ นกปรอดโอ่งพันธุ์เหนือ (Puff-throated Bulbul) เจ้าประจำที่ส่งเสียงร้องหนวกหูน่ารำคาญให้เราได้ยินอยู่ตลอดทาง นานๆสักครั้งจึงมีเสียงร้องของ นกโพระดกหูเขียว (Green-eared Barbet) ดังแทรกขึ้นมาบ้าง จนกระทั่งเราเดินมาถึง น้ำตกผากล้วยไม้
ผาแห่งนี้นี่หรือชื่อกล้วยไม้			
ก้อนหินใหญ่เยอะมากยากเข้าหา
สายน้ำใสไหลพ่านเห็นผ่านตา		
แค่ธาราหลั่งลัดเซาะซัดไกล
มองอย่างไรไม่เห็นเป็นกล้วยไม้		
เรียกได้ไงงงนักชักสงสัย
เพียงโขดหินบิ่นกร่อนง่อนแง่นไป		
ไม่เข้าใจแจ้งเลยเหมือนเชยจัง
ครั้นสอดส่ายสายตาหากล้วยไม้		
เผื่อเกาะใส่ซอกหินกินผนัง
แต่ไม่มีที่ใดใยน่าชัง			
ได้แต่นั่งเหนื่อยอ่อนร้อนแดดแรง
อนิจจาหน้าแล้งแห้งหมดสิ้น		
น้ำเลิกรินรดทั่วหัวระแหง
กล้วยไม้เฉาเน่าไปไร้เรี่ยวแรง		
แค่หินแห้งคงเหลือเบื่อมองชม
น้ำตกแห่งนี้เกิดจากลำตะคองที่ไหลผ่านหน้าผาสูงชันแล้วตกลงมา แต่มีสายน้ำไหลแรงจัดเฉพาะในฤดูฝนเท่านั้น ในฤดูแล้งเช่นนี้จึงแทบไม่มีน้ำให้เห็นเลย แม้แต่ หวายแดง (Renanthera coccinea) กล้วยไม้ซึ่งขึ้นงอกงามอยู่ตามโขดหินของหน้าผา จนทำให้เกิดชื่อ น้ำตกผากล้วยไม้ แทบไม่มีให้เห็นเช่นกัน นอกจากนี้ ผู้คนที่เดินทางเข้าเล่นน้ำในแอ่งหน้าน้ำตกยังลักลอบเก็บกล้วยไม้ชนิดนี้อยู่เรื่อยๆ จนแทบจะหมดไปจากน้ำตกผากล้วยไม้เสียจริงๆ