....เธอจะรู้ภายในใจหรือเปล่า ว่าปวดร้าวเพียงใดในใจฉัน วันที่เธอห่างเหินเมินจากกัน แทบอาสัญดุจดังตายทั้งเป็น... ....นิ่งสงบ.. คือการพบฉัน..ใหม่..ที่ได้เห็น ยอมรับการเมินหมางอย่างยากเย็น เธอกรีดเน้นรอยยับให้กับใจ... .....เจ็บและปวดเท่าใดเธอไม่รู้ เก็บไม่อยู่..สั่นคลอน..ด้วยอ่อนไหว จึงกลั่นคำเอื้อนเอ่ย..เผยความนัย หวังเธอได้..ยินยล..มีคนรอ... ..เป็นเพียงฝัน... เพราะนับวันเธอไกล..ไม่ติดต่อ เพราะนับวันเธอเมิน..เกินจะพ้อ แต่ยังรอ..แม้เธอลับ..ไม่กลับคืน... ..~-~..
ซอมพลอ 27 ก.พ. 2547 23:55 น. - ID 47621 
999
14
0
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:16 น. - comment id 222442
หน้าส่วนตัว
ความผูกพันนานเข้าจะเกิดรัก
ปากจะหนักอย่างไรใจอดหวน
พอไปไกลใจพรากจิตรัญจวน
ให้โหยหวนโศรกซึ้งตรึงใจเรา
อันความฝันนั้นคิดได้หลายมิติ
เอาจริงซิมิติพลันสลายใจห่วงเขา
จึงโศรกเศร้าหวนหาโอ้ใจของเรา
เรื่องของเขาเรายังมีวันสราญรมย์
แก้วประเสริฐ.
เศร้าใจแทนจริงๆนะ อย่าคิดมากนะ.
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:29 น. - comment id 222448
..สวัสดีค่ะ...คุณแก้วประเสริฐ ..ความผูกพันนานเข้า....เราเกิดรัก อยากจะหักห้ามได้อย่างไรหนอ ยิ่งนานวัน...ยิ่งสลดรันทดท้อ... ได้แต่รอ...หัวใจ..ไม่..(ยอม)กลับคืน .~.~.
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:32 น. - comment id 222451
ปนิธานคนเราย่อมกำหนดวางไว้
อยู่ที่ใจเราจะห้ามได้อย่างไรหนอ
ผูกพันมัดเข้าแล้วเป็นเหล่ากอ
ยากจริงหนอจะหักได้โดยเร็วพลัน
แก้วประเสริฐ.
ไม้ถ้าไม่รวมกันย่อมง่าย กว่ารวมกันนะ คิดอีกที
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:34 น. - comment id 222453
อ่านแล้วเศร้ารวดร้าวใจ ในความห่างไกลของรักของคุณจังเลย
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:37 น. - comment id 222456
...หัวใจไม่ใช่กิ่งไม้... ย่อมอ่อนไหว..ร่อนเร่เตร่หาฝัน พบกับคนแสนไกล.ผูกใจกัน แต่ก็พลัน...สลาย..เขาหายไป.... .~.~.
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:39 น. - comment id 222457
กอลนเศร้าจังเลยนะครับ *-* มาทักทายครับ...
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:44 น. - comment id 222459
...สวัสดีค่ะ..คุณทิกิ... ...ขอบคุณ..ค่ะ... คงเป็นจังหวะของชีวิต. ที่เราไม่ใช่คนลิขิต.. สู่ความมืดมิด...ของหัวใจ.. ....ขอบคุณอีกครั้งนะคะ..ซึ้งกับการแบ่งปันใจค่ะ.. .~-~.
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:53 น. - comment id 222466
....สวัสดีค่ะ..คุณพู่ฯ.... ..ดีใจ.. คุณพู่ฯ ได้มาทักทาย คืนนี้คงไม่ไร้ความหมาย เพื่อนมาทักทาย.....ตั้งหลายคน ..ขอบคุณนะคะ.....คุณพู่ฯ .~-~.
28 กุมภาพันธ์ 2547 00:55 น. - comment id 222470
อันนิสัยใจคนเราแสนเลี้ยวเคี้ยวคด
หาใช่หมดจดอย่างไรให้คิดเห็น
สิ่งใดควรจะผูกพันเมื่อจำเป็น
อย่าได้เห็นเป็นเครื่องเล่นหัวใจ.
แก้วประเสริฐ.
ใช่ใจหาใช่กิ่งไม้ แต่กิ่งไม้ยังไหวได้หากลมพัดน้อย แต่ลมแรงล่ะลองคิดดู.
28 กุมภาพันธ์ 2547 01:06 น. - comment id 222475
....อันหัวใจเราไม่ได้เลี้ยวลด... มอบให้หมด...ทั้งใจ....ไม่กังขา ยอมรับแม้แค่เศษ..แห่งเมตตา. ลมพัดมา....ใจก็หายตามสายลม... ..ปล่อยใจให้รัก... เกินจะหัก..ห้ามได้.ใจขื่นขม นิ่งและนาน..ความหมองครองอารมณ์ *รัก*..ยอมจม..กับเงา..*เขา* คนไกล.. .~-~.
28 กุมภาพันธ์ 2547 01:09 น. - comment id 222477
แสนสงสารจริงแท้แน่แม่ยอดหญิง
ที่ใจจริงฝังลึกยากจะหักถอน
คงต้องเศร้าเอาหัวใจอาวรณ์
ยากจะถอนคงต้องเศร้าอีกนาน
แก้วประเสริฐ.
อือ .......รักมากก็ย่อมเสียใจมากนะ เห็นใจ.
28 กุมภาพันธ์ 2547 01:18 น. - comment id 222483
...ขอบคุณค่ะที่สงสาร.... จะจดจำไว้ในดวงมาน...เสมอ... แม้เป็นเพื่อนในไทยโพเอม.....นะเออ.. มิตรภาพก็เลิศเลอ...ในหัวใจ.... ..คืนนี้...ดีกแล้ว... ขอลาคุณแก้วฯ....ก่อนได้ไหม ตาเริ่มจะปิด...คิดถึงที่นอน..ทันใด ขอบคุณที่ปลอบหัวใจ.....ในคืนนี้.... ....ขอบคุณอีกครั้งค่ะ เพื่อนๆ ทุกท่าน.... ...ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะคะ..... .~-~.
28 กุมภาพันธ์ 2547 04:00 น. - comment id 222507
ไพเราะจางเลย ซอมพลอคนสวย อิอิ แวะมาทักทายจ๊ะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 06:10 น. - comment id 222514
..เป็นภาพฝัน..ที่เศร้า..
เรื่องราว .. ที่พบเจอ..
..ก่อนนั้น.. เคียงคู่ ..เสมอ...
แค่..พลั้ง..แค่เผลอ..เธอเจอ ..คนอื่น..
..เจ็บร้าว.. จากส่วนลึก..
แค่นึก ..น้ำตา.. ไหลรื้น..
..หมดสดชื่น.. เมื่อเธอ.. ห่างไกล..
สัมผัส..ในรัก...
..ห้ามหัก .. ก็..คงไม่ได้...
ก็รักเธอ ..ให้เธอ ..หมดหัวใจ..
คิดบ้างมั้ย ..ใครกัน..ที่เจ็บช้ำ..
ความรู้สึก.. ที่ห่าง..
..อ้างว้างมาก.. รอยฝั่งจำ..
ภาพฝัน..มาตอกย้ำ...
อยากรู้จัง..ทำได้ ..ยังงัย.. ฮึ!!..
..
..แบบ เรน..แวะมา.. อรุณสวัดิ์นะคะ..
..บทกวี .. มัยเศร้าจังคะ..
..ไพเราะ..ในบทสัมผัส...
ชื่นชม.. พี่พลอ...
28 กุมภาพันธ์ 2547 11:14 น. - comment id 222581
...เพียงฝันก็ยังดีกว่าที่ไม่คิดจะฝัน ...ถ้อยคำรำพันที่เปล่งออกมา ยังดีกว่าอัดเก็บไว้ในใจ ...ไม่ว่าเธอจะรับรู้หรือไม่ ...เธออยู่ห่างไกลแสนไกล ..ฉันสัมผัสเธอได้ ...ก็เพียงภาพฝัน
28 กุมภาพันธ์ 2547 14:33 น. - comment id 222652
เศร้าจังเลยค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2547 21:19 น. - comment id 222767
ขอเศร้าด้วยคนจ้า
29 กุมภาพันธ์ 2547 16:00 น. - comment id 223063
เธอจะรู้ภายในใจหรือเปล่า ว่าทุกคราวที่เธอหายไม่มาหา ฉันนั้นเศร้าและเหงาในวิญญา ต้องอยู่อย่างเหว่ว้าน้ำตาริน อยากให้เธอนั้นกลับมารับขวัญ อยากให้เราเคยกันมิจบสิ้น อยู่ใกล้แสนสนิทชิดยลยิล ด้วยหัวใจเฝ้าถวิลคิดถึงเธอ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง รักและคิดถึงมากนะค่ะ*-*
29 กุมภาพันธ์ 2547 22:15 น. - comment id 223215
เธอจะรู้ใจฉันบ้างรึป่าว ยามเมื่อธเอเจ็บร้าวและหวั่นไหว ฉันก็ปร่า ปวดทั่ว ไปทั้งใจ ไม่อยากเห็นเธอร้องให้น่ะคนดี... ไพเราะจับใจครับ....
3 มีนาคม 2547 13:14 น. - comment id 224290
..สวัสดีค่ะทุกๆ ท่าน ขอบคุณนะคะ ที่มาทักทายค่ะ .~-~.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
